Μελίγκρα

Και κάτι χρήσιμο για τα φυτά μας, καιρός που είναι.

(απο την www.kathimerini.gr)

Ανακατέψτε, ψεκάστε, τελειώσατε!

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΙΑΛΙΟΥ

Ο συνεργάτης του ΟΙΚΟ αποφασίζει να πατάξει τη μελίγκρα των φυτών του μπαλκονιού του με οικολογικό τρόπο ακολουθώντας τις συμβουλές του γεωπόνου μας, Ηλία Κάνταρου, και περιγράφει αναλυτικά κάθε βήμα της διαδικασίας: από την πλήρη άγνοια του θέματος έως την περιφανή νίκη του!

Mελίγκρα: το όνομά της θυμίζει πρωταγωνίστρια μεξικάνικης σαπουνόπερας - Μελίγκρα η Aσxημη. Μόνο που, σε αντίθεση με τις σαπουνόπερες, ο βασανισμένος σε αυτή την ιστορία δεν είναι το μικρό λαχανί μαμούνι, αλλά τα φυτά μου, τα οποία έχει καταλάβει μαζί με όλες τις φίλες της! Σαν να μην τους έφθανε η εγκατάλειψη στην οποία τα έχω καταδικάσει.

Αυτή τη φορά, όμως, ήμουν αποφασισμένος. Η μελίγκρα θα έφευγε και μάλιστα οικολογικά. Γι' αυτό λοιπόν αποφάσισα να εξομολογηθώ το πρόβλημά μου στον γεωπόνο του ΟΙΚΟ, Ηλία Κάνταρο. «Βγάλε χαρτί και σημείωνε!», μου είπε και η συνταγή του ήταν μάλλον απλή: Δύο κουταλιές της σούπας πράσινο σαπούνι, μια κουταλιά της σούπας οινόπνευμα και όλ' αυτά σ' ένα λίτρο νερό. Ανακατεύετε, ψεκάζετε, τελειώσατε.

• 2 κουταλιές πράσινο σαπούνι
• 1 κουταλιά οινόπνευμα
• 1 λίτρο νερό

Με πλημμύρισε ένας πρωτόγνωρος ενθουσιασμός. Οι ώρες της μελίγκρας ήταν πλέον μετρημένες. Το επόμενο Σάββατο είχα συγκεντρώσει όλα τα απαραίτητα σύνεργα και εγκατέστησα το εργαστήριό μου στο μπαλκόνι. Ως αρχάριος, ξεκίνησα να ξύνω το σαπούνι με το κουτάλι του παγωτού· όμως τα «τρίμματα» βγήκαν μάλλον μεγάλα και έτσι αποφάσισα να συνεχίσω με τον τρίφτη του τυριού (από υπερβάλλοντα ζήλο μάλιστα, έτριψα το μισό σαπούνι).

Κατόπιν, ακολουθώντας τις οδηγίες, έβαλα ένα μεγάλο μπρίκι με νερό στο γκαζάκι. Μόλις άρχισε να βράζει, έριξα μέσα το σαπούνι για να λιώσει. Merde! Το μείγμα άφρισε αμέσως και ξεχύθηκε στα πλακάκια. Συνέχισα πιο προσεκτικά, ανακατεύοντας συνεχώς το μείγμα και ανεβοκατεβάζοντάς το στο μπρίκι. Οπως με «μάλωσε» ο Ηλίας αργότερα, το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να διαλύσω το σαπούνι σε χλιαρό νερό και όχι βέβαια να το βράσω πάνω στο γκαζάκι... Ετσι θα απέφευγα τα αφρίσματα.

Παρ' όλα αυτά, λίγα λεπτά αργότερα το νερό πήρε ένα ωραίο ομοιόμορφο πράσινο χρώμα. Εσβησα το γκαζάκι κι ετοίμασα το δεύτερο μέρος του μείγματος: έριξα μέσα στο ψεκαστήρι παγωμένο νερό και μια κουταλιά οινόπνευμα (ίσως και μιάμιση). Κατόπιν προσέθεσα το σαπουνόνερο. Ημουν έτοιμος για μάχη.

Κρατώντας το ψεκαστήρι στο χέρι, πλησίασα το φυτό. Θυμήθηκα τα λόγια του Ηλία. «Να μην το λυπάσαι καθόλου! Λούσε το φυτό από πάνω ώς κάτω». Αδειασα το χώρο από τα σύνεργά μου κι άρχισα να ψεκάζω με μανία. Τους τρυφερούς μίσχους στους οποίους είχε συγκεντρωθεί η μελίγκρα, τα φύλλα, όλο το φυτό. Αποφάσισα να ψεκάσω και τα υπόλοιπα του μπαλκονιού: τέσσερις ταλαιπωρημένες τριανταφυλλιές, μια μισομαδημένη δάφνη και μερικά άλλα λουλουδικά, αγνώστων λοιπών στοιχείων.

Γέμισα και ξαναγέμισα το όπλο μου, μέχρι που εξάντλησα το πράσινο μελιγκροκτόνο. Κοίταξα περήφανος τα φυτά μου που γυάλιζαν στον πρωινό ήλιο και με πλημμύρισαν δεκάδες ερωτήματα: Η μελίγκρα θα ψοφήσει ή θα φύγει και θα πάει στα φυτά του γείτονα; Σε ποιον θα πρέπει να στείλω το λογαριασμό αν κάτι δεν πάει καλά και μου ξεραθούν όλα, στον Ηλία ή στο ΟΙΚΟ;

Οι αμφιβολίες μου άρχισαν ν' απομακρύνονται από το ίδιο κιόλας απόγευμα. Η μελίγκρα εξακολουθούσε μεν να βρίσκεται στη θέση της, αλλά είχε αρχίσει πλέον να σκουραίνει. Ή που ψυχορραγούσε, ή που την είχα λερώσει. Τα πράγματα έγιναν απολύτως ξεκάθαρα το επόμενο πρωί: η μελίγκρα είχε αφήσει την τελευταία της πνοή επάνω στο φυτό. Τώρα, ένα αληθινό ντοκιμαντέρ του National Geographic βρισκόταν σε εξέλιξη στο ταπεινό μου μπαλκόνι καθώς μια αγέλη μυρμηγκιών (από πού ήρθαν τώρα αυτά;) είχε ανέβει το φυτό και για να φάει την ψόφια μελίγκρα. Το θαύμα της Φύσης (μια αηδία)!

Κοίταξα το φυτό με περηφάνια. Μπορούσα πλέον να θριαμβολογήσω, ο πόλεμος ενάντια στη μελίγκρα είχε τελειώσει και η νίκη ήταν όλη δική μου. Μόνο που τώρα με απασχολούσε ένα νέο θέμα. Πώς θα διώξω τα μυρμήγκια από τα φυτά μου; Αραγε γνώριζε ο κ. Κάνταρος το μυστικό;

ΥΓ.: Εκ των υστέρων έμαθα τρία πράγματα. Πρώτον, ότι τα μυρμήγκια πάνε όπου υπάρχει φαγητό, εν ολίγοις μόλις θα έτρωγαν τη μελίγκρα θα έφευγαν. Ετσι κι έγινε. Δεύτερον, ότι κυκλοφορεί τριμμένο σαπούνι στην αγορά. Και τρίτον, ότι η μελίγκρα είναι delicatessen και για την πασχαλίτσα. Κι ότι το συμπαθές έντομο πωλείται, όχι σε pet shop, αλλά σε καταστήματα γεωργικών προϊόντων. Τοποθετείς την πασχαλίτσα και την παρακολουθείς να κατασπαράζει τη μελίγκρα.