ΚΛΙΜΑ: ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΑΝΑΛΗΦΘΕΙ ΣΤΟ ΚΑΝΚΟΥΝ ΤΟ ΦΙΑΣΚΟ ΤΗΣ ΚΟΠΕΓΧΑΓΗΣ - Καθαρές και συγκεκριμένες δεσμεύσεις ζητούν οι Οικολόγοι Πράσινοι

Καθαρές και συγκεκριμένες δεσμεύσεις, και λήψη αποφάσεων για τα κρίσιμα θέματα ενόψει της τελικής Συμφωνίας, ζητούν οι Οικολόγοι Πράσινοι ενόψει της Συνδιάσκεψης του ΟΗΕ για το Κλίμα που αρχίζει σήμερα στο Κανκούν του Μεξικού. Η διάσκεψη ξεκινά με ελάχιστες προοπτικές για άμεση οριστική Συμφωνία, όμως οι ηγέτες του κόσμου οφείλουν να αντιστρέψουν την κατάσταση αναζωογονώντας τις διαπραγματεύσεις.
Ένα χρόνο μετά το φιάσκο της Κοπεγχάγης, εξακολουθεί να μην υπάρχει στις κυβερνήσεις και τους διαπραγματευτές η πολιτική βούληση για δίκαιη και αποτελεσματική παγκόσμια συμφωνία για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Μάλιστα στον πιο κρίσιμο παίκτη, τις ΗΠΑ, το ενδιαφέρον και οι προτεραιότητες για κάτι τέτοιο φαίνεται πως έχουν υποχωρήσει σημαντικά από πέρυσι, ενώ η ΕΕ αδυνατεί να παίξει στην προσπάθεια αυτή τον ηγετικό ρόλο που της αναλογεί.
Με δεδομένη τη μέχρι τώρα συλλογική αυτή αποτυχία, είναι καθήκον της ΕΕ να δώσει πνοή στις διεθνείς διαπραγματεύσεις εξασφαλίζοντας τουλάχιστον την υιοθέτηση αποφάσεων σε συγκεκριμένα κρίσιμα θέματα που θα καθορίσουν και το πλαίσιο μιας μελλοντικής συνολικής συμφωνίας.
Για τους Οικολόγους Πράσινους, οι αποφάσεις που κατ' ελάχιστον πρέπει να υιοθετηθούν στο Κανκούν έχουν να κάνουν με:

• Το πλαίσιο καταγραφής και παρακολούθησης των απορροφήσεων CO2 από τα δάση και την παροχή δίκαιων και βιώσιμων κινήτρων σε αναπτυσσόμενες χώρες να περιορίσουν την αποδάσωση
• Το μηχανισμό παροχής «κλιματικής βοήθειας» από τις πλούσιες προς τις αναπτυσσόμενες χώρες
• Τη δυνατότητα των φτωχότερων χωρών να αποκτήσουν πρόσβαση σε καθαρές τεχνολογίες

Μια από τις αποτυχίες της Κοπεγχάγης ήταν η ζημιά στις σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ πλούσιων και αναπτυσσόμενων κρατών. Η ζημιά αυτή κάθε άλλο παρά έχει επουλωθεί από τότε. Χαρακτηριστικό είναι πως δεν έχουν ακόμα υλοποιηθεί ούτε καν οι υποσχέσεις της Κοπεγχάγης για άμεση χρηματοδότηση ύψους 30 δις δολαρίων. Η ΕΕ έχει εδώ σημαντικό μερίδιο ευθύνης, με την προσπάθειά της να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της μέσω δανείων και μεταφορά κονδυλίων από υφιστάμενους προϋπολογισμούς για ανθρωπιστική βοήθεια, συμψηφίζοντας έτσι τις δεσμεύσεις για το κλίμα με ήδη υφιστάμενες υποχρεώσεις της.
Το άλλο κρίσιμο ζήτημα έχει να κάνει με το πόσο φιλόδοξες είναι οι δεσμεύσεις για μειώσεις εκπομπών. Είναι κοινός τόπος πλέον στους επιστήμονες πως ο στόχος της ΕΕ (από το 2007) για μειώσεις 20% μέχρι το 2020 είναι εντελώς ανεπαρκής. Η άμεση αναβάθμιση της δέσμευσης της ΕΕ σε μειώσεις 30% θα είναι όχι μόνο περισσότερο συμβατή με τις προκλήσεις για την αποτροπή της κλιματικής αλλαγής, αλλά και ταυτόχρονα θα αποτελέσει ένα ερέθισμα για αναζωογόνηση των διαπραγματεύσεων, κίνητρο για τις υπόλοιπες χώρες να προχωρήσουν σε πιο φιλόδοξες δεσμεύσεις και χειρονομία καλής θέλησης για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης με τις χώρες του Νότου.
Σε κοινή τους δήλωση, οι εκπρόσωποι Τύπου των Οικολόγων Πράσινων Ελεάννα Ιωαννίδου και Γιάννης Παρασκευόπουλος τονίζουν:
«Η κλιματική αλλαγή αποτελεί κορυφαία παγκόσμια πρόκληση. Για την αντιμετώπισή της  δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την άμεση και φιλόδοξη παγκόσμια δράση. Όλες οι χώρες, και η Ελλάδα, οφείλουν να αναλάβουν καθεμιά τις ευθύνες που τους αναλογούν, προωθώντας με γρήγορους ρυθμούς την απεξάρτησή τους από το πετρέλαιο, το λιγνίτη και τα άλλα ορυκτά καύσιμα. Η Ευρώπη οφείλει όμως επιπλέον να αντιληφθεί τον ιστορικό ρόλο που της αναλογεί ως ηγέτιδα δύναμη στην μάχη αυτή, και να πάρει άμεσα πρωτοβουλίες, αναβαθμίζοντας το στόχο της για μειώσεις εκπομπών κατά τουλάχιστον 30% το 2020 και αποσαφηνίζοντας πως η κλιματική βοήθεια προς τις φτωχότερες χώρες θα είναι καθαρή και επιπρόσθετη στις ήδη υπάρχουσες δεσμεύσεις για αναπτυξιακή βοήθεια».
Η Εκτελεστική Γραμματεία των Οικολόγων Πράσινων

Μείωση 30% των αερίων του θερμοκηπίου προτείνει το Ευρωκοινοβούλιο

Άμεση μείωση κατά 30% των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου προτείνεται με ψήφισμα που εγκρίθηκε από την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου εν όψει της Διάσκεψης του ΟΗΕ για το κλίμα που ξεκινά την επόμενη Δευτέρα στο Κανκούν του Μεξικό.

Το υπόλοιπο κείμενο εδώ

Η οικονομική κρίση ενάντια στο φαινόμενο του θερμοκηπίου

Πηγή. zougla.gr

Μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά 6,9% έχει προκαλέσει η οικονομική κρίση στην Ευρωπαϊκή Ένωσης το 2009, επιτρέποντάς της να πετύχει τους στόχους της για το 2020, σύμφωνα με νέες εκτιμήσεις του Ευρωπαϊκού Πρακτορείου Περιβάλλοντος, που δημοσιεύθηκαν σήμερα.

«Με βάση αυτές τις εκτιμήσεις, οι εκπομπές των 27 κρατών- μελών της Ε.Ε. είναι μειωμένες κατά 17,3% σε σχέση με τα επίπεδα του 1990, και, συνεπώς, πολύ κοντά στο στόχο της Ε.Ε. να μειώσει τις εκπομπές της κατά 20% μέχρι το 2020», ανέφερε ανακοίνωση του Ευρωπαϊκού Πρακτορείου Περιβάλλοντος, το οποίο εδρεύει στην Κοπεγχάγη.

«Η μεγαλύτερη επίδραση στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου προέρχεται από την απότομη μείωση (-12,7%) στην κατανάλωση άνθρακα, την ώρα που για όλα τα ορυκτά καύσιμα (άνθρακας, πετρέλαιο, φυσικό αέριο ) η κατανάλωση μειώθηκε κατά 5,5% σε σύγκριση με το 2008», πρόσθεσε ο ευρωπαϊκός οργανισμός.

«Αναμένεται ότι μετά από τη βαθιά ύφεση στην ΕΕ το 2009, η οικονομική ανάκαμψη θα μπορούσε να οδηγήσει σε υψηλότερα επίπεδα εκπομπών το 2010 σε σύγκριση με το 2009, ή τουλάχιστον μια πιο αργή μείωση», σημείωσε – μεταξύ άλλων – ο οργανισμός.

1ο Παγκόσμιο Συνέδριο για τις Πόλεις και την προσαρμογή τους στη Κλιματική Αλλαγή στη Βόννη 28-30 Μαΐου

To ICLEI (Local Governments for Sustainability) της Βόννης και το Παγκόσμιο Συμβούλιο Δημάρχων για την Κλιματική Αλλαγή θα φιλοξενήσουν από κοινού με το Resilient Cities 2010, το ετήσιο παγκόσμιο φόρουμ για την αστική ανοχή και προσαρμογή στην αλλαγή του κλίματος.
Το συνέδριο θα διεξαχθεί στις 28 - 30 Μαΐου 2010 στη Βόννη της Γερμανίας, μεταξύ της Carbon Expo στην Κολωνία (26-28 Μαΐου) και των συνομιλιών για το κλίμα του ΟΗΕ στη Βόννη (Μάιος 31 - Ιούνιος 11 2010).
Για τις πόλεις που θα συμμετάσχουν είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να ενημερωθούν για τελευταία επιστημονικά νέα σχετικά με προγράμματα για την προσαρμογή στην αλλαγή του κλίματος για τις πόλεις και τις αστικές περιοχές.
Το ICLEI ανέπτυξε μια εταιρική σχέση με σημαντικές οργανώσεις για να παρέχει μια παγκόσμια πλατφόρμα για την ανταλλαγή γνώσεων και εμπειριών σχετικά με ποικιλία θεμάτων.
Το συνέδριο επίσης αποσκοπεί στον καθορισμό των κατευθύνσεων για τον μελλοντικό προγραμματισμό των επενδύσεων και των αστικών υποδομών. Το συνέδριο θα καταλήξει σε προτάσεις πολιτικής για την καινοτομία.
Σχετικές πληροφορίες στο http://resilient-cities.iclei.org/bonn2010/home/


Το πρόγραμμα του συνεδρίου θα περιλαμβάνει τα παρακάτω θέματα :

1. Urban Risk Assessment – Methods and Tools
1.1 Urban risk assessment: vulnerability and adaptive capacity
1.2 Vulnerability mapping using GIS and DEMs
1.3 Community-based approaches: capturing local knowledge
1.4 Managing uncertainty – forecast, prognosis, scenarios

2. Socio-Economic and Institutional Dimensions
2.1 Climate change induced migration and displacement
2.2 Climate change and health
2.3 Climate change and water
2.4 Climate change and food security
2.5 Climate change and the economic basis of cities
2.6 Organizational development to master adaptation
2.7 Legal liability implications of climate change for local governments

3. Strategy, Policy Integration and Mainstreaming
3.1 Methodology and elements of adaptation planning, and location of existing planning and management frameworks
3.2 Strategies: incremental adaptation or leap-frogging to radical solutions
3.3 Linking mitigation and adaptation: Resilient, lowcarbon cities
3.4 Linking climate adaptation to development programming
3.5 Integrating climate change adaptation with disaster risk reduction
3.6 Linking local plans to National Adaptation Programmes of Action (NAPAs)

4. Urban Adaptation Planning and Practice
4.1 Strategic urban planning for resilience and adaptation
4.2 Climate risks as factor in urban sustainability management
4.3 Resource efficiency as factor of resiliency
4.4 Adapting land-use and development
4.5 Adapting buildings and housing areas
4.6 Adapting urban stormwater and sewage systems
4.7 Adapting transportation infrastructure
4.8 Adapting energy supply infrastructure
4.9 Adapting peri-urban agriculture and food supply
4.10 Integrated coastal management to address sea-level rise and flooding
4.11 Emergency management and response

5. Costs and Financing of Urban Climate Change Adaptation
5.1 Costs of non-adaptation and of adaptation
5.2 Financing adaptation at local level
5.3 Critical infrastructure investments and asset management
5.4 Adaptation Fund
5.5 GEF Strategic Priority on Adaptation
6. Technologies for Adaptation of Settlements and Infrastructure
6.1 Landscape and river management technologies
6.2 Urban infrastructure technologies
6.3 Emergency response technologies

Ζώνες ειδικής προστασίας: κουβέντες στον αέρα ή κάτι ουσιαστικό;

Πολύ σημαντική ήταν η εξέλιξη που σημειώθηκε για το δίκτυο των ελληνικών Ζωνών Ειδικής Προστασίας (ΖΕΠ), καθώς το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής απέστειλε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή 66 νέες περιοχές οι οποίες θα ενταχθούν στο δίκτυο Φύση 2000. Από τις 66 περιοχές που ορίστηκαν οι 43 είναι νέες.

Η συνολική έκταση του δικτύου των Ζωνών Ειδικής Προστασίας αυξάνεται κατά 76%, δηλαδή κατά περίπου 1,3 εκατ. εκτάρια και το δίκτυο πλέον αριθμεί 204 περιοχές. Η προσθήκη των νέων αυτών περιοχών αυξάνει την έκταση του ελληνικού δικτύου Natura 2000 κατά 6,2%, με αποτέλεσμα αυτό να φτάνει σήμερα το 27,3% της ελληνικής επικράτειας. Στην απόφαση του Υπουργείου Περιβάλλοντος συνέβαλαν και η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρία και η BirdLife International. Η προσπάθεια αυτή ενισχύθηκε από την καταδικαστική απόφαση του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και την πρόσφατη προειδοποιητική επιστολή της Επιτροπής για την επιβολή προστίμου στην Ελλάδα, λόγω των έως πρόσφατα σημαντικών ελλείψεων στο δίκτυο των Ζωνών Ειδικής Προστασίας. Η Εξέλιξη αυτή δεν θα φέρει αξιοσημείωτη αλλαγή για την κατάσταση διατήρησης των πουλιών και της βιοποικιλότητας της Ελλάδας εάν δεν συνοδευτεί από επαρκή μέτρα προστασίας και διαχείρισης των ΖΕΠ και σωστή εφαρμογή της περιβαλλοντικής νομοθεσίας. Σε εκκρεμότητα όμως παραμένει η συμμόρφωση της χώρας μας, σε σχέση με τη δεύτερη καταδίκη της από το ΔΕΚ που σχετίζεται με τα ελλιπή μέτρα προστασίας των περιοχών αυτών.

Στις περιοχές αυτές περιλαμβάνετε και η περιοχή της πρώην λίμνης Κάρλας, η οποία μπορεί και πάλι να αποτελέσει έναν ορνιθολογικό παράδεισο, εάν γίνουν από την πολιτεία οι απαραίτητες διαχειριστικές παρεμβάσεις που επιβάλλει το καθεστώς των ΖΕΠ.

Αειφόρος ανάπτυξη: είναι εφικτή;

Στη Δουκέρνη ο Δήμος και το European Sustainable Cities & Towns (ESCT) διοργανώνουν το 6ο συνέδριο αειφορικών πόλεων, 19-21 Μαϊου 2010.

Στο συνέδριο αυτό θα διερευνηθεί με πιο τρόπο η αειφόρος ανάπτυξη μπορεί να βοηθήσει την Τοπική Αυτοδιοίκηση ώστε να αντιμετωπίσει τις τρέχουσες οικονομικές, κοινωνικές και κλιματικές προκλήσεις στα πλαίσια της σημερινής κρίσης. Στο συνέδριο θα διερευνηθούν οι βασικές αλλαγές που χρειάζεται το πολιτικό μας σύστημα καθώς και με πιο τρόπο τρόπο οι διαφορετικοί τομείς μπορούν να συνεργαστούν ώστε να προωθηθεί η Αειφόρος ανάπτυξη στην Ευρώπη.

Το συνέδριο αυτό είναι η επόμενη μεγάλη συνάντηση στην Ευρώπη για την αντιμετώπιση της αλλαγής του κλίματος μετά την Κοπεγχάγη 2009 (COP-15). Το συνέδριο της Δουνκέρνης το 2010 θα μεταφέρει ένα πολιτικό μήνυμα προς την Ευρώπη και τον κόσμο για το κλίμα και την ευρύτερη τοπική ατζέντα για την αειφορία. Επίσης είναι η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή εκδήλωση αφιερωμένη στην τοπική Αειφόρο Ανάπτυξη μετά τις διασκέψεις του Aalborg το 1994, της Λισαβόνας το 1996, Αννόβερο 2000, η Aalborg 2004 και της Σεβίλλης το 2007. Θα λάβουν μέρος περισσότεροι από 1500 τοπικοί άρχοντες από όλη την Ευρώπη, εκπρόσωποι ευρωπαϊκών και εθνικών δικτύων των τοπικών κυβερνήσεων, εκπρόσωποι των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων, εκπρόσωποι διεθνών οργανισμών, εκπρόσωποι των επιχειρήσεων, εκπρόσωποι των ΜΚΟ και ερευνητικά ιδρύματα.

Περισσότερες πληροφορίες στο www.dunkerque2010.org

Δαβίδ εναντίον Γολιάθ! (ή πως ένα μικρό κράτος υποβάλλει μηνύσεις για την κλιματική αλλαγή)

Ο σταθμός παραγωγής ενέργειας Prunéřov στη Τσεχία μολύνει σε σημαντικό βαθμό το περιβάλλον, εκπέμποντας κάθε χρόνο 11,1 εκατομμύρια τόνους διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Πρόκειται για γεγονός γνωστό τόσο σε εθνικό, όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο. Όταν, όμως, ο αρμόδιος κρατικός οργανισμός της Τσεχίας CEZ Group αποφάσισε την επέκταση της χρήσης του για 25 ακόμη χρόνια, οι αντιδράσεις που συνάντησε δεν ήταν τόσο από τους εγχώριους ακτιβιστές, αλλά από ένα μικρό νησιωτικό κράτος, 8,000 μίλια μακριά στον Ειρηνικό ωκεανό. Ο λόγος για το κράτος της Μικρονησία, το οποίο υπέβαλε αγωγή κατά του τσέχικου εργοστασίου, με την αιτιολογία ότι η χρόνια ρύπανση του περιβάλλοντος απειλεί την ίδια την ύπαρξή του μικρού αυτού κράτους.

Η Μικρονησία έκανε χρήση μιας διάταξης του διεθνούς δικαίου η οποία ορίζει ότι αν οι δραστηριότητες ενός κράτους απειλούν με οιονδήποτε τρόπο ένα άλλο, τότε το δεύτερο έχει δικαίωμα να κινηθεί νομικά. Είναι, όμως, η πρώτη φορά που ο νόμος αυτός εφαρμόζεται σε θέματα κλιματικής αλλαγής κι, απ’ ότι φαίνεται δεν θα είναι η τελευταία, καθώς το νησιωτικό κράτος έχει στραφεί εναντίον όλων των σταθμών ενέργειας οι οποίοι δεν δέχονται να μειώσουν το αποτύπωμα τους σε CO2.

Και για όσους πιστεύουν ότι οι αντίδραση αυτή της Μικρονησίας είναι υπερβολική, οι ειδήμονες δηλώνουν ότι στην πραγματικότητα πρόκειται για «την πρώτη περίπτωση, όπου η άνοδος της στάθμης της θάλασσας απειλεί σημαντικά τη δυνατότητα εξασφάλισης τροφίμων και νερού.» Πρόκειται, πράγματι, για ένα από τα πρώτα κράτη του κόσμου τα οποία έχουν πληγεί από την κλιματική αλλαγή, ενώ πρόσφατα η κυβέρνηση διέθεσε πάνω από το 7% του εθνικού προϋπολογισμού για την προμήθεια τροφίμων και νερού σε ορισμένα μέρη της χώρας όπου η στάθμη έχει ανέβει επικίνδυνα.

Στις αρχές του Ιανουαρίου, λοιπόν, η Μικρονησία υπέβαλε επίσημα αίτημα για διακοπή χρήσης του Prunéřov, κάνοντας χρήση δυνατότητας που της παρέχεται από το τσεχικό και διεθνές δίκαιο. Η τσεχική κυβέρνηση πάγωσε για λίγο τη διαδικασία αδειοδότησης του σταθμού και κάλεσε ανεξάρτητη νορβηγική εταιρεία να αξιολογήσει τη ρύπανση που δημιουργεί ο σταθμός αυτός. Το Μάρτιο, όμως, η κυβέρνηση της Τσεχίας αποφάσισε να προχωρήσει με την επέκταση της άδειάς του, δημιουργώντας τόσο σφοδρές αντιδράσεις που ο Υπουργός Περιβάλλοντος της χώρας παραιτήθηκε ως ένδειξη διαμαρτυρίας.
Προς το παρόν, πάντως, οι δικηγόροι που εκπροσωπούν τη Μικρονησία διαμαρτύρονται για την απουσία μιας δεσμευτικής συνθήκης για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και ελπίζουν ότι ακόμα κι αν οι προσπάθειά τους απέτυχε αυτή τη φορά, θα αποτελέσει πηγή έμπνευσης και γι άλλα κράτη να πράξουν το ίδιο.

Αν κρίνουμε, βέβαια, από την ύπαρξη άλλων αντίστοιχων περιπτώσεων, φαίνεται ότι έχει ήδη υπάρξει μια σειρά από προηγούμενες υποθέσεις, όπου μικρές κοινότητες ή κράτη κινούνται νομικά εναντίον πολυεθνικών ή εργοστασίων τα οποία μολύνουν το περιβάλλον.

Ενδεικτικά αναφέρεται η περίπτωση της μικρής κοινότητας Inupiat στην Αλάσκα, η οποία υπέβαλε μήνυση εναντίον 19 Αμερικανικών εταιρειών, συμπεριλαμβανομένων των παντοδύναμων BP και ExxonMobil, με την αιτιολογία ότι μολύνοντας την ατμόσφαιρα θέτουν σε κίνδυνο την ύπαρξη του χωριού τους, καθώς προκαλείται λιώσιμο των πάγων. Δικαστήριο, όμως, της California απέρριψε την υπόθεση, και τώρα έχει ασκηθεί έφεση.

Σημειώνεται ότι η απόρριψη τέτοιου είδους υποθέσεων είναι συνήθης πρακτική των αμερικανικών δικαστηρίων, τα οποία είτε δηλώνουν αναρμόδια να κρίνουν και παραπέμπουν τους ενδιαφερόμενους στο Κογκρέσο, είτε κρίνουν ότι «είναι άδικο να τιμωρηθούν συγκεκριμένες επιχειρήσεις για το φαινόμενο της περιβαλλοντικής μόλυνσης, το οποίο έχει προκληθεί από αιώνες ανθρώπινης δραστηριότητας στον πλανήτη. Τα μικρά νησιωτικά κράτη, όμως, δεν έχουν επιλογή: είτε πρέπει να ρισκάρουν και να κινηθούν νομικά τώρα, είτε να περιμένουν τις καταστροφικές συνέπειες της κλιματικής αλλαγής και να υποβάλλουν μηνύσεις μετά, όταν οι κάτοικοι τους θα ψάχνουν χώρο να εγκατασταθούν. Τα σπίτια τους θα έχουν καλυφθεί από το νερό.

Πηγή: tvxs.gr & http://www.motherjones.com

Γιγάντια παγόβουνα στην Ανταρκτική «απειλούν τα ωκεάνια ρεύματα»

Απο το in.gr

Ο σχηματισμός δύο νέων γιγάντιων παγόβουνων έξω από την Ανταρκτική, και τα δύο στο μέγεθος του Λουξεμβούργου, απειλεί να επηρεάσει τα ωκεάνια ρεύματα και τη ροή οξυγόνου στις θάλασσες όλου του πλανήτη, προειδοποιούν Αυστραλοί, Γάλλοι και Γερμανοί ερευνητές.

Στις 12 ή 13 Φεβρουαρίου, ένα προϋπάρχον παγόβουνο μήκους 97 χιλιομέτρων προσέκρουσε στο άκρο ενός παγετώνα στην Ανταρκτική και απέσπασε ακόμα ένα γιγάντιο κομμάτι, μήκους 78 χιλιομέτρων, ανέφερε ο Νιλ Γιανγκ, παγετωνολόγος του Ερευνητικού Κέντρου Ανταρκτικού Κλίματος στην Αυστραλία.

Τα δύο νέα παγόβουνα, συνολικής μάζας 1.560 δισεκατομμυρίων τόνων, πλέουν τώρα 100-150 χιλιόμετρα έξω από την Ανταρκτική, νότια της Αυστραλίας.

Η παρουσία μιας τόσο μεγάλης ποσότητας πάγου σε αυτό το ανοιχτό κομμάτι θάλασσας δεν αποκλείεται τώρα να επηρεάσει τα ωκεάνια ρεύματα, εκτίμησε ο Γάλλος Δρ Στιβ Ριντούλ, κορυφαίος ειδικός του κλίματος.

Τα ρεύματα αυτά κανονικά τροφοδοτούνται από ψυχρό, πυκνό νερό που βυθίζεται στον πυθμένα έξω από την Ανταρκτική και στη συνέχεια κινείται προς άλλες περιοχές σαν υποβρύχιος ιμάντας μεταφοράς.

Η περιοχή στην οποία βρίσκονται τώρα τα παγόβουνα αντιστοιχεί στο ένα τέταρτο της παγκόσμιας ροής ψυχρού νερού προς τον πυθμένα, ανέφερε στο BBC ο Δρ Γιανγκ.

Ο ερευνητής προβλέπει τώρα μείωση στο ρυθμό κυκλοφορίας των ωκεάνιων ρευμάτων, η οποία θα μπορούσε μάλιστα να διαρκέσει για αρκετά χρόνια.

Δεδομένου ότι το ψυχρό νερό συγκρατεί περισσότερο οξυγόνο, η μείωση του ρυθμού κυκλοφορίας θα μπορούσε επιπλέον να οδηγήσει σε πτώση της συγκέντρωσης οξυγόνου σε μεγάλες εκτάσεις των ωκεανών.

«Ενδέχεται να υπάρξουν περιοχές των ωκεανών που χάνουν οξυγόνο, και τότε, βέβαια, μεγάλο μέρος της ζωής που βρίσκεται εκεί θα πεθάνει» συμφώνησε ο Μάριο Χοπέμα, ερευνητής του Ινστιτούτου Πολικής και Θαλάσσιας Έρευνας «Αλφρεντ Βέγκενερ» στη Γερμανία.

Οι ερευνητές θα προσπαθήσουν τώρα να καταγράψουν τις αντιδράσεις των ωκεάνιων ρευμάτων προκειμένου να προχωρήσουν σε βελτιώσεις των υπολογιστικών μοντέλων για το παγκόσμιο κλίμα.

Τα δύο παγόβουνα δεν αναμένεται να λιώσουν σε λιγότερο από δύο δεκαετίες.

Οι οικονομίες της Αφρικής στη μέγγενη της κλιματικής αλλαγής

Απο την zougla.gr - Ειρήνη Πολυδώρου Σωτήρης Σκουλούδης

Η υποσαχάρια Αφρική αποτελεί την πιο πλούσια περιοχή του πλανήτη σε φυσικούς πόρους, όπως τα μεγάλα αποθέματα άνθρακα, πετρελαίου, φυσικού αερίου, υδάτινων πόρων, σιδήρου, διαμαντιών και ουρανίου καταδεικνύουν. Θλιβερή στατιστική για μια περιοχή που δικαίως χαρακτηρίζεται ως η «ήπειρος της φτώχειας». Τα περίπου 600 εκατομμύρια ανθρώπων που ζουν στις 46 από τις πιο υπανάπτυκτες χώρες του πλανήτη αυτής της περιοχής, εκτός από την αναλγησία του ανεπτυγμένου κόσμου να τις βοηθήσουν ουσιαστικά, έχουν έναν επιπλέον λόγο να μην βλέπουν το μέλλον τους να βελτιώνεται: η κλιματική αλλαγή θα «χτυπήσει» πρώτα αυτούς, οι οποίοι ζουν σε διαρκή επαφή με τη φύση και η δυνατότητα να αντεπεξέλθουν στη μήνι της –την οποία την προκαλεί πάντα ο πλούσιος βορράς- είναι εκ των πραγμάτων ανύπαρκτη.

Έτσι, παρά το γεγονός ο,τι το πρόβλημα από την αυξημένη συγκέντρωση αερίου του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα δημιουργήθηκε από το μοντέλο ανάπτυξης των ανεπτυγμένων κρατών (η Αφρική συμβάλλει στις εκπομπές CO2 μόλις κατά 3,8%!), οι επιπτώσεις του αναμένεται να πλήξουν εντονότερα τα αναπτυσσόμενα κράτη, τα οποία υστερούν σε μεγάλο βαθμό στην ανάπτυξη μηχανισμών προσαρμογής που θα τα προστατέψουν από τις περιβαλλοντικές καταστροφές. Κατά συνέπεια, η κλιματική αλλαγή στην Υποσαχάρια Αφρική δεν είναι απλά ένα δυσχερές περιβαλλοντικό φαινόμενο, αλλά μέγιστη απειλή για τη βιώσιμη ανάπτυξή της που ούτως ή άλλως βρίσκεται σε τραγική υστέρηση.

Την ζοφερή αυτή κατάσταση την περιγράφει για τον φακό της zougla.gr, ο Σταύρος Μαυρογένης, ερευνητής στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Περιβαλλοντικής Έρευνας και Κατάρτισης.

η συνέχεια εδώ

Πυκνώνουν οι ανεμοστρόβιλοι στη Θεσσαλία!

Απο την Ελευθερία

Θερμά θαλάσσια ρεύματα διαβρώνουν τον φλοιό των πάγων της Γροιλανδίας

Πηγές: ΑΠΕ - ΜΠΕ Γαλλ. Πρακτορείο

Ο φλοιός των πάγων της Γροιλανδίας διαβρώνεται από τα θερμά θαλάσσια ρεύματα που ρέουν μέσω των φιόρδ και προκαλούν την τήξη των παράκτιων παγετώνων κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, σύμφωνα με δύο έρευνες, οι οποίες δημοσιεύονται την Κυριακή στην επιθεώρηση Nature Geoscience.

Η τήξη των πάγων της Γροιλανδίας συμβάλλει σε αυξανόμενο βαθμό στην γενική άνοδο του επιπέδου των θαλασσών, η οποία από το 1,8 μιλιμέτρ ετησίως στη δεκαετία του '60 ξεπέρασε στα 3 μιλιμέτρ ετησίως σήμερα.

Εάν οι πάγοι της Γροιλανδίας έλιωναν ολοκληρωτικά, το επίπεδο των θαλασσών θα ανέβαινε κατά μέσο όρο κατά επτά μέτρα, «καταπίνοντας» τις περισσότερες παράκτιες πόλεις του πλανήτη.

Η επιτάχυνση της τήξης των πάγων της Γροιλανδίας και τα αίτιά της αποτελούν αντικείμενο συζήτησης. Ορισμένοι επιστήμονες θεωρούν ότι προκαλείται απευθείας από την αύξηση της ατμοσφαιρικής θερμοκρασίας, που είναι περισσότερο έντονη στο Μεγάλο Βορρά σε σχέση με άλλες περιοχές του πλανήτη.

Ωστόσο η αύξηση της μετακίνησης των πάγων με κατεύθυνση τη θάλασσα είναι υπερβολικά γρήγορη για να οφείλεται μόνο στην τήξη του φλοιού.

Για την καλύτερη κατανόηση του φαινομένου, μια ομάδα του Ωκεανογραφικού Ινστιτούτου Woods Hole της Μασαχουσέτης μέτρησε τη θερμοκρασία των νερών στο φιόρδ του Σέρμιλικ, που ενώνει τον παγετώνα Χελχάιμ της ανατολικής Γροιλανδίας με τον ωκεανό.

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν την ύπαρξη θαλάσσιου ρεύματος που διεισδύει στο φιόρδ, με θερμοκρασίας 3 - 4 βαθμών Κελσίου, αρκετά θερμού για να διαβρώσει τη βάση των παγετώνων και να επιταχύνει την πορεία τους προς τη θάλασσα.

Τα όργανα, τα οποία τοποθέτησε η ομάδα στο φιόρδ έδειξαν ότι οι άνεμοι που πνέουν στις ακτές διαδραματίζουν μεγάλο ρόλο στην άφιξη των θερμών θαλάσσιων ρευμάτων.

Σε άλλη έρευνα, η οποία πραγματοποιήθηκε επί τεσσάρων παγετώνων στη δυτική πλευρά της Γροιλανδίας ο Ερικ Ρινιό του Jet Propulsion Laboratory της Καλιφόρνιας και οι συνεργάτες του απέδειξαν επίσης ότι «τα ύδατα του ωκεανού ευθύνονται σε σημαντικό βαθμό για την τήξη του φλοιού των παγετώνων, που διαλύεται δημιουργώντας παγόβουνα».

Κατά τη διάρκεια του θέρους, ανάλογα με την περιοχή, το 20% έως το 80% της τήξης των πάγων οφείλεται στα θαλάσσια ρεύματα, εκτιμά η ομάδα.

Η πιο θερμή δεκαετία στην Αυστραλία

Απο την zougla.gr

Η υπερθέρμανση του πλανήτη είχε ως αποτέλεσμα η τελευταία δεκαετία στην Αυστραλία να είναι η πιο θερμή.

Σύμφωνα με την μετεωρολογική υπηρεσία της χώρας, τα τελευταία δέκα χρόνια μέση θερμοκρασία ήταν κατά 0,48 βαθμούς Κελσίου υψηλότερη σε σχέση με το μέσο όρο των ετών 1961-1990. Προβλέπεται μάλιστα ότι το 2010 θα είναι ακόμη πιο καυτό, με θερμοκρασίες που θα κυμαίνονται από 0,5 έως και 1 βαθμό πάνω από το μέσο όρο.

Ο μετεωρολόγος Ντέιβιντ Τζόουνς δήλωσε: «Έχουμε αυτές τις ολοένα και αυξανόμενες θερμοκρασίες όχι μόνο στην Αυστραλία αλλά παγκοσμίως. Η κλιματική αλλαγή, η υπερθέρμανση, σαφώς συνεχίζεται».

«Βρισκόμαστε στα τελευταία στάδια του φαινομένου Ελ Νίνιο στον Ειρηνικό Ωκεανό και αυτό σημαίνει ότι για την Αυστραλία και παγκοσμίως το 2010 θα είναι μια πολύ ζεστή χρονιά, ίσως η θερμότερη που έχει καταγραφεί», πρόσθεσε.

"Η Αυστραλία είναι μια από τις πιο θερμές και ξηρές κατοικημένες περιοχές του πλανήτη και το περιβάλλον και η οικονομία μας θα πληγούν σκληρά και γρήγορα από την κλιματική αλλαγή", αναφέρεται εξάλλου σε ανακοίνωση του υπουργού Περιβάλλοντος, Πίτερ Γκάρετ με την οποία επιτίθεται στην αντιπολίτευση επειδή μπλοκάρει τη βασική κλιματική πολιτική της κυβέρνησης (την αποκαλούμενη ETS) που στοχεύει στον περιορισμό των εκπομπών καυσαερίων.

Η κυβέρνηση στοχεύει να φέρει και πάλι προς ψήφιση στο κοινοβούλιο το συγκεκριμένο νομοσχέδιο τον Φεβρουάριο. Εάν το νομοσχέδιο καταψηφιστεί η χώρα μπορεί να οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές.

Παταγώδης αποτυχία η Διάσκεψη της Κοπεγχάγης

Απο την TV χωρίς σύνορα

Στην πρωτεύουσα της Δανίας χάθηκε μία ιστορική ευκαιρία προκειμένου να αποτραπεί το επερχόμενο κλιματικό χάος στον πλανήτη, τονίζει η Greenpeace. «Το αποτέλεσμα της διάσκεψης μας γυρίζει πολλά χρόνια πίσω, στην περίοδο πριν το Κιότο», αναφέρουν οι Οικολόγοι Πράσινοι και επισημαίνουν ότι στην Κοπεγχάγη οι κυβερνήσεις πρόδωσαν το ίδιο το μέλλον των πολιτών τους.

Ο Ν. Χρυσόγελος, εκπρόσωπος των Οικολόγων Πράσινων, σημειώνει ότι «η στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπήρξε και αυτή πολύ κατώτερη των περιστάσεων, ενώ και η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται ότι δεν κινήθηκε σε κάτι καλύτερο. Αυτό που μένει είναι η ενίσχυση ενός παγκόσμιου κινήματος για το κλίμα και η πίεση να συμφωνηθούν τουλάχιστον το 2010 αυτά που θα έπρεπε να είχαν γίνει ήδη».

«Οι Οικολόγοι Πράσινοι θα αγωνιστούμε μαζί με τα άλλα πράσινα κόμματα και την Κοινωνία των Πολιτών:

· Για μονομερείς ευρωπαϊκές και ελληνικές δεσμεύσεις, στα επίπεδα που ζητά η επιστημονική κοινότητα.

· Για οικοδόμηση συμμαχιών με τις φτωχότερες χώρες, που θα πληγούν περισσότερο.

· Για να αλλάξουμε όλα όσα αλλάζουν το κλίμα, από τις καθημερινές μας συνήθειες και μέχρι τους κανόνες του διεθνούς εμπορίου», προσθέτει ο κ. Χρυσόγελος.

Σε δεύτερη ανακοίνωσή τους που ακολουθεί, οι Οικολόγοι Πράσινοι σχολιάζουν όσα συζητήθηκαν-αποφασίστηκαν στη Διάσκεψη.

Αν θέλουμε να συνοψίσουμε σε μια φράση το αποτέλεσμα της Παγκόσμιας Συνδιάσκεψης για το Κλίμα στην Κοπεγχάγη, αυτή θα ήταν «Ένα βήμα μπροστά, αλλά προς τον γκρεμό».

Προκαλεί δικαιολογημένη οργή η αδυναμία των περισσότερων κυβερνήσεων, ιδίως των ανεπτυγμένων χωρών που έχουν και το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης, να ανταποκριθούν στην ανάγκη για μια συμφωνία νομικά δεσμευτική, αποτελεσματική και ικανή να πετύχει την επιβράδυνση της αλλαγής του κλίματος. Για πρώτη φορά συγκεντρώθηκαν τόσοι αρχηγοί κρατών, τεχνοκράτες και κυβερνητικοί αντιπρόσωποι για να αποφασίσουν τόσα λίγα. Οι αρχηγοί των κρατών φαίνεται να έκλεισαν τα αυτιά τους στις προειδοποιήσεις των επιστημόνων, στις εκκλήσεις των διεθνών οργανισμών, στις φωνές της κοινωνίας των πολιτών, στις απελπισμένες κραυγές εκατομμυρίων ανθρώπων που ζουν ήδη τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, στις οργισμένες κραυγές των παιδιών μας από το μέλλον.

Αν κάτι φανέρωσε η Κοπεγχάγη είναι η αποτυχία της επίσημης πολιτικής και των πολιτικών. Πως η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής ξεκάθαρα πλέον απαιτεί ένα συνολικά διαφορετικό μοντέλο πολιτικής. Πως τα συμφέροντα των κρατών και των κυβερνήσεων δεν ταυτίζονται με τα συμφέροντα του περιβάλλοντος και των κοινωνιών μας.

Σε μια χρονιά σφραγισμένη από κρίσεις, η συλλογική αποτυχία της Κοπεγχάγης φανέρωσε ότι χειρότερη από όλες είναι η κρίση απουσίας πολιτικής βούλησης και οράματος. Η πολιτική έγινε η τέχνη του χαμηλότερου κοινού “εφικτού” παρονομαστή.

Είναι τραγικό να ξέρουμε τι πρέπει να γίνει και πως μπορούμε να το κάνουμε, αλλά οι κυβερνήσεις των χωρών που είναι κυρίως υπεύθυνες για το πρόβλημα να μην έχουν την πολιτική θέληση να προστατέψουν την ανθρωπότητα και τον πλανήτη από το κλιματικό χάος στο οποίο μας οδηγούν ολοταχώς. Ξέρουμε ότι κάθε αναβολή στη λήψη μέτρων μας οδηγεί όχι απλώς στην αλλαγή του κλίματος αλλά και σε μια ανεξέλεγκτη κλιματική, οικονομική και κοινωνική κόλαση.

«Μικροί κι ανεύθυνοι, εξαρτημένοι από τα συμφέροντα κι αδιάφοροι για τη θέληση των πολιτών, οι ηγέτες του σημερινού κόσμου μας προετοιμάζουν έναν εφιαλτικό μέλλον», δήλωσε για την έκβαση της διάσκεψης κορυφής ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων Μιχάλης Τρεμόπουλος, που βρέθηκε στην Κοπεγχάγη από την πρώτη στιγμή και συμμετείχε στη μεγάλη πορεία διαμαρτυρίας αλλά και στην αντισύνοδο των κινημάτων των πολιτών, ως μέλος μιας μεγάλης αντιπροσωπείας των Πράσινων ευρωβουλευτών και των Παγκόσμιων Πράσινων. «Η Κοπεγχάγη ας μη γίνει ο τόπος ενταφιασμού των ελπίδων μας αλλά η εκκίνηση ενός παγκόσμιου κινήματος για την ανατροπή των καταστροφικών πολιτικών», κατέληξε.

Ακολουθεί η ανάλυση της Greenpeace

Το ρολόι μετράει αντίστροφα και η ανθρωπότητα παίζει κορώνα γράμματα με την ίδια της την επιβίωση στον πλανήτη. Μέσα στους επόμενους μήνες, η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να επαναφέρει τις εκτροχιασμένες διαπραγματεύσεις στις ράγες μίας δίκαιης, φιλόδοξης και νομικά δεσμευτικής συμφωνίας.

Η Greenpeace καταδικάζει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την υπεροψία με την οποία οι ηγέτες των αναπτυγμένων κρατών αντιμετώπισαν τις διαπραγματεύσεις στην Κοπεγχάγη. Δίχως να είναι διατεθειμένες να κάνουν ούτε ένα βήμα παραχώρησης προς τις αναπτυσσόμενες χώρες, ουσιαστικά επέλεξαν τη χειρότερη δυνατή λύση από το να δουλέψουν από κοινού για το συλλογικό καλό της ανθρωπότητας. Φεύγοντας από την Κοπεγχάγη την Παρασκευή, οι ηγέτες των αναπτυγμένων κρατών δήλωσαν ότι επετεύχθη ‘συμφωνία’. Φευ… Το μόνο που άφησαν πίσω τους, ήταν χάος και σύγχυση. Οι αντιπροσωπείες των χωρών που έμειναν πίσω για να επεξεργαστούν όλο το βράδυ το αποτέλεσμα της Διάσκεψης, προσπαθούσαν να καταλάβουν τι ακριβώς είναι αυτή η ‘Συμφωνία της Κοπεγχάγης’. Δυστυχώς, η Διάσκεψη της Κοπεγχάγης για το Κλίμα ολοκληρώθηκε με έναν άδοξο, ασυνάρτητο και έντονα αμφισβητούμενο τρόπο.

Ουσιαστικά απούσες από τη διαδικασία ήταν οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Την ώρα που οι διαπραγματεύσεις κατέρρεαν και οι ΗΠΑ με την Κίνα επιχειρούσαν να συμφωνήσουν μεταξύ τους με παρασκηνιακό τρόπο, η ΕΕ κατάφερε να μην κάνει ούτε το στοιχειώδες: να αυξήσει το στόχο μείωσης των εκπομπών από 20% σε 30% και να δώσει νέα πνοή στις διαπραγματεύσεις. Μάταια τα αναπτυσσόμενα κράτη περίμεναν μέχρι την τελευταία στιγμή μία κίνηση στήριξης από τον αυτοαποκαλούμενο ‘ηγέτη’ στον αγώνα ενάντια στις κλιματικές αλλαγές. Αντίθετα, η ΕΕ αποφάσισε να στηρίξει τη ‘συμφωνία’ που παρουσιάστηκε στο τέλος, αν και είναι κατά πολύ κατώτερη από τα ελάχιστα αποδεκτά όρια που η ίδια η ΕΕ είχε θέσει πριν από λίγες μόλις ημέρες.

Ο Γενικός Διευθυντής της Greenpeace, Κούμι Ναϊντού, προειδοποίησε: «Ο κόσμος αντιμετωπίζει τραγικό έλλειμμα ηγεσίας. Αντί να δουλέψουν από κοινού με σκοπό να διασφαλίσουν το μέλλον εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων, οι ηγέτες των πιο ισχυρών κρατών του πλανήτη πρόδωσαν τις σημερινές και μελλοντικές γενιές. Η αποτροπή μιας κλιματικής καταστροφής είναι πλέον κάτι πολύ πιο δύσκολο να επιτευχθεί».

Η συμφωνία της Κοπεγχάγης χαιρετίστηκε από κάποιους ως ένα βήμα προόδου. Δεν είναι. Για την ακρίβεια, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει γίνει ακόμα επίσημα αποδεκτή από τη Διάσκεψη των Μερών (COP). Δεν περιέχει ισχυρά μέτρα για μειώσεις των εκπομπών στις βιομηχανικές χώρες. Πρόκειται δηλαδή για μία τεράστια παραχώρηση προς τις ρυπογόνες βιομηχανίες, ειδικότερα στον τομέα των ορυκτών καυσίμων, που μετά από έντονο πολιτικό λόμπι κατά της επίτευξης μία φιλόδοξης και νομικά δεσμευτικής συμφωνίας, μπορούν πλέον να συνεχίσουν να ρυπαίνουν ανενόχλητες.

Ωστόσο υπάρχουν και κάποια θετικά σημεία, αφού προβλέπεται η σύσταση ενός Κλιματικού Μηχανισμού Χρηματοδότησης προς τις αναπτυσσόμενες χώρες που θα διαχειρίζεται κεφάλαια ύψους $100 δις ετησίως. Οι αναπτυσσόμενες χώρες θα μπορέσουν να χρησιμοποιήσουν αυτά τα κονδύλια για να καταπολεμήσουν την αποδάσωση, να στραφούν στην καθαρή ανάπτυξη και να μειώσουν τις εκπομπές τους, καθώς και για να προστατευτούν από τις αναπόφευκτες επιπτώσεις των κλιματικών αλλαγών.

Επιπλέον, οι αναπτυσσόμενες χώρες δέχτηκαν να λάβουν μονομερείς δράσεις για τη μείωση των εκπομπών τους και να εντείνουν ακόμα περισσότερο αυτές τις προσπάθειες εάν λάβουν οικονομική βοήθεια από τις αναπτυγμένες χώρες.

Δυστυχώς όμως, στην Κοπεγχάγη δεν προέκυψε καμία νομικά δεσμευτική συμφωνία.

Αν και οι διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν μέσα στο επόμενο έτος, η απώλεια του ‘νομικά δεσμευτικού’ στόχου καταδικάζει τη Διάσκεψη της Κοπεγχάγης ως μία τεράστια χαμένη ευκαιρία. Ο κόσμος πλέον θα πρέπει να συνεχίσει την πορεία που ξεκίνησε στο Μπαλί πριν από δύο χρόνια και να καταλήξει του χρόνου στο Μεξικό, όπου μία δίκαιη, φιλόδοξη και νομικά δεσμευτική συμφωνία θα πρέπει να επιτευχθεί.

Μη δεμευτική η συμφωνία για το κλίμα στην Κοπεγχάγη

Απο την TV χωρίς σύνορα

Σε μία μη νομικά δεσμευτική συμφωνία κατέληξαν οι ηγέτες των χωρών που μετείχαν στη σύνοδο της Κοπεγχάγης για την κλιματική αλλαγή. Ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα χαρακτήρισε την πρόοδο αυτή «μη αρκετή» και σημείωσε ότι «πρέπει να προχωρήσουμε πολύ πιο πέρα στη μάχη κατά της κλιματικής αλλαγής».

Ο Μπαράκ Ομπάμα δήλωσε, ωστόσο, πως για πρώτη φορά στην ιστορία όλες οι μεγάλες οικονομίες συμφώνησαν να αναλάβουν δράση κατά της κλιματικής αλλαγής και ότι η συναίνεση θα χρησιμεύσει ως βάση για παγκόσμια δράση κατά της κλιματικής αλλαγής τα επόμενα χρόνια.

Από την πλευρά του, ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί δήλωσε πως η συμφωνία της Κοπεγχάγης για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής δεν είναι «τέλεια», αλλά είναι «η καλύτερη δυνατή συμφωνία».

Με τον Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, την Άνγκελα Μέρκελ, καγκελάριο της Γερμανίας, τον Γκόρντον Μπράουν, πρωθυπουργό της Βρετανίας και τον Μπαράκ Ομπάμα, πρόεδρο των ΗΠΑ, «επιλέξαμε να εγκρίνουμε αυτή τη συμφωνία, η οποία είναι το αποτέλεσμα μίας διαπραγμάτευσης εξαιρετικά δύσκολης γιατί δεσμεύει ολόκληρο τον πλανήτη», δήλωσε ο Σαρκοζί.

Το περίγραμμα της συμφωνίας που «επιτεύχθηκε», υπολείπεται κατά πολύ των φιλοδοξιών που υπήρχαν για τη σύνοδο κορυφής της Κοπεγχάγης. Ακολουθούν ορισμένα σημεία-κλειδιά της «Συμφωνίας της Κοπεγχάγης».

ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΟΙ ΣΤΟΧΟΙ

«Βαθιές περικοπές στις παγκόσμιες εκπομπές απαιτούνται σύμφωνα με την επιστήμη... με προοπτική να μειωθούν οι παγκόσμιες εκπομπές έτσι ώστε να κρατηθεί η αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας κάτω από τους δύο βαθμούς Κελσίου».

ΝΟΜΙΚΑ ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ

Μία πρόταση που επισυνάπτεται στη συμφωνία καλεί για μία νομικά δεσμευτική συνθήκη έως τα τέλη του επόμενου έτους.

ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΦΤΩΧΩΝ ΧΩΡΩΝ

Το κείμενο αναφέρει: «Οι ανεπτυγμένες χώρες θα παράσχουν επαρκείς, προβλέψιμους και σταθερούς οικονομικούς πόρους, τεχνολογία και δημιουργία ικανοτήτων προκειμένου να υποστηρίξουν την εφαρμογή προσαρμοσμένης δράσης στις αναπτυσσόμενες χώρες».

Αναφέρει ως ιδιαίτερα ευπαθείς και έχουσες ανάγκη βοήθειας τις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες, τα αναπτυσσόμενα μικρά νησιωτικά κράτη και χώρες στην Αφρική.

«Οι ανεπτυγμένες χώρες θέτουν έναν στόχο κινητοποίησης από κοινού 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων το χρόνο έως το 2020 προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι ανάγκες των αναπτυσσομένων χωρών. Τα κεφάλαια θα προέλθουν από ένα εύρος πηγών, ιδιωτικών και δημόσιων, διμερών και πολυμερών».

Ένα παράρτημα αναφέρει τις ακόλουθες βραχυπρόθεσμες οικονομικές δεσμεύσεις από ανεπτυγμένες χώρες για την περίοδο 2010-2012:

ΕΕ - 10,6 δισεκατομμύρια δολάρια

Ιαπωνία - 11 δισ. δολάρια

Ηνωμένες Πολιτείες - 3,6 δισ. δολάρια

ΜΕΙΩΣΗ ΕΚΠΟΜΠΩΝ

Οι λεπτομέρειες για τα σχέδια μετριασμού των ρύπων περιλαμβάνονται σε δύο ξεχωριστά παραρτήματα, ένα για τους στόχους των ανεπτυγμένων χωρών και ένα για τις εθελοντικές δεσμεύσεις των μεγαλύτερων αναπτυσσόμενων χωρών.

Αυτές δεν είναι δεσμευτικές και περιγράφουν την υπάρχουσα κατάσταση όσον αφορά τις δεσμεύσεις - κυμαινόμενες από τις "υπό σκέψη" για τις Ηνωμένες Πολιτείες έως τις "εγκριθείσες με νομοθεσία" για την Ευρωπαϊκή Ένωση.

ΕΠΑΛΗΘΕΥΣΗ

Ένα από τα σημεία αδιεξόδου για μία συμφωνία, κυρίως επειδή η Κίνα αρνήθηκε να αποδεχθεί διεθνείς ελέγχους, το τμήμα για την παρακολούθηση των δεσμεύσεων των αναπτυσσομένων χωρών είναι ένα από τα μεγαλύτερα της συμφωνίας.

Αναφέρει πως οι αναδυόμενες οικονομίες θα πρέπει να παρακολουθούν τις προσπάθειές τους και να αναφέρουν τα αποτελέσματα στα Ηνωμένα Έθνη κάθε δύο χρόνια, με μερικούς διεθνείς ελέγχους ώστε να αντιμετωπιστούν δυτικές ανησυχίες για διαφάνεια αλλά "να διασφαλισθεί ότι η εθνική κυριαρχία θα τύχει σεβασμού".

ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΔΑΣΩΝ

Η συμφωνία "αναγνωρίζει τη σημασία της μείωσης εκπομπών από την αποψίλωση και την υποβάθμιση δασών και την ανάγκη να ενταθεί η απομάκρυνση αερίων του θερμοκηπίου από τα δάση" και συμφωνεί να παράσχει "θετικά κίνητρα" για τη χρηματοδότηση τέτοιας δράσης με οικονομικούς πόρους από τον ανεπτυγμένο κόσμο.

ΑΓΟΡΕΣ ΑΝΘΡΑΚΑ

Αναφέρονται, αλλά όχι λεπτομερειακά. Η συμφωνία αναφέρει: "Αποφασίζουμε να επιδιώξουμε διάφορες προσεγγίσεις, περιλαμβανομένων ευκαιριών για τη χρησιμοποίηση αγορών ώστε να ενταθεί το κόστος-αποτελεσματικότητα των και να προωθηθούν οι δράσεις μετριασμού".

Ο ρόλος της Ελλάδας στην Κοπεγχάγη

Απο την zougla.gr

Η Ελλάδα, αυτή τη στιγμή παραμένει θεατής στις πολιτικές εξελίξεις και δεν επηρεάζει τη πολιτική στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης αυτή τη στιγμή. Για το λόγο αυτό η Ελλάδα πρέπει να υποστηρίξει τολμηρές δεσμεύσεις για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου στην Ευρώπη.

Η Ελλάδα πρέπει:

* Να πιέσει για την υιοθέτηση μονομερών στόχων μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά 40% έως το 2020 σε σύγκριση με τα επίπεδα του 1990, αντί για τον αντίστοιχο στόχο 20% που ισχύει σήμερα.

* Να συμμετάσχει σε ένα παγκόσμιο χρηματοδοτικό μηχανισμό για τα αναπτυσσόμενα κράτη κατά € 800 εκατ. ετησίως έως το 2020.

* Να συμμετάσχει σε επίπεδο κορυφής (προσωπική παρουσία πρωθυπουργού) στις διαπραγματεύσεις της Κοπεγχάγης.

Στην Κοπεγχάγη οι κυβερνήσεις πρέπει:

1. Να συμφωνήσουν σε φιλόδοξους στόχους για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.

* Για τα αναπτυγμένα κράτη 40% μείωση έως το 2020 σε σύγκριση με τα επίπεδα του 1990.

* Για τα αναπτυσσόμενα κράτη 15 – 30% μείωση έως το 2020, σε σύγκριση με τις επίσημες προβλέψεις για το ίδιο έτος.

2. Να δεσμευτούν για τερματισμό της αποδάσωσης έως το 2020.

* Η αποδάσωση ευθύνεται για το 20% των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου παγκοσμίως, επομένως για να αποτραπούν οι κλιματικές αλλαγές, θα πρέπει να τερματιστεί η αποδάσωση. Αυτό πρέπει να γίνει με σεβασμό στα δικαιώματα των ιθαγενών και της βιοποικιλότητας.


3. Να δεσμεύσουν € 110 δις ετησίως για τη χρηματοδότηση των αναπτυσσόμενων κρατών.

* Μέχρι σήμερα, τα αναπτυγμένα κράτη έχουν προκαλέσει το 80% των εκπομπών αερίων που καταστρέφουν το κλίμα. Οι χώρες του δυτικού κόσμου έχουν πλουτίσει από τη βιομηχανοποίηση και την καταστροφή του περιβάλλοντος. Οι επιπτώσεις όμως των κλιματικών αλλαγών θα πλήξουν τα αναπτυσσόμενα κράτη πολύ περισσότερο από τα αναπτυγμένα και έχουμε την ηθική υποχρέωση να τα βοηθήσουμε να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα.

Η οικονομική ενίσχυση από τα αναπτυγμένα κράτη θα βοηθήσει τα αναπτυσσόμενα:

* Να τερματίσουν την αποδάσωση

* Να χρηματοδοτήσουν δράσεις προσαρμογής στις επιπτώσεις των κλιματικών αλλαγών

* Να επενδύσουν σε τεχνολογίες φιλικές προς το περιβάλλον, για να αντισταθμίσουν την εξάρτηση των αναπτυγμένων κρατών από τα ορυκτά καύσιμα.

Θηλιά...

όλοι την έχουμε... λίγοι το γνωρίζουν

Η κλιματική αλλαγή είναι θηλιά στο λαιμό του καθενός μας, κυρίως των παιδιών μας που θα βιώσουν την κακή διαχείριση των φυσικών πόρων των περασμένων χρόνων. Δεν είναι όμως αργά αρκεί να πάρουμε αποφάσεις τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Το καθαρό νερό, ο καθαρός αέρας, η καθαρή τροφή δεν χαρίζονται, κερδίζονται. Αυτές τις μέρες στην σύνοδο για το κλίμα, στην Κοπεγχάγη, παίρνονται σημαντικές αποφάσεις που θα καθορίσουν το μέλλον μας αλλά και το μέλλον των παιδιών μας. Οι Οικολόγοι Πράσινοι απαιτούμε και διεκδικούμε αλλαγή στο μοντέλο ανάπτυξης των τελευταίων 30 χρόνων. Οι κυβερνήσεις οφείλουν στους πολίτες τους γενναίες αλλαγές.
Το Σάββατο 12/12, 11:00 πμ, Οι Οικολόγοι Πράσινοι θα μοιράζουν ενημερωτικό υλικό στην κεντρική πλατεία όπως έγινε και την Παρασκευή

Μερικές φωτογραφίες

Σώστε παρακαλώ τον κόσμο!

Κοπεγχάχη (απο το Σκάϊ)

Πατήστε εδώ για το ρεπορτάζ του Σκάϊ

Ποιες είναι οι λύσεις για να αντιμετωπιστούν οι κλιματικές αλλαγές

Απο την zougla.gr

Η Ενεργειακή Επανάσταση είναι το όραμα της Greenpeace για το μελλοντικό σύστημα παραγωγής ενέργειας σε ολόκληρο τον πλανήτη και φυσικά την Ελλάδα. Είναι η πρόταση της Greenpeace για να αποτρέψουμε τις καταστροφικές επιπτώσεις των κλιματικών αλλαγών.

Όλα εξελίσσονται. Οι ασπρόμαυρες τηλεοράσεις εξελίχθηκαν σε έγχρωμες υψηλής ευκρίνειας, ο τηλέγραφος εξελίχθηκε σε υπερσύγχρονα κινητά τηλέφωνα, οι ενεργοβόροι γλόμποι έχουν εξελιχθεί σε υπεραποδοτικούς λαμπτήρες χαμηλής κατανάλωσης.

Το ίδιο συμβαίνει και με τον άνθρακα. Η καύση του πιο ρυπογόνου καυσίμου στον πλανήτη, ευθύνεται για το μεγαλύτερο ποσοστό των εκπομπών αερίων που καταστρέφουν το κλίμα. Είναι πλέον καιρός να σταματήσουμε να σκάβουμε και να καίμε άνθρακα (λιγνίτη) και να στραφούμε στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας: η ευκαιρία

Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι το αποτέλεσμα της μετατροπής αξιόπιστων, καθαρών και ανανεώσιμων φυσικών πόρων, όπως η ηλιακή ακτινοβολία, ο άνεμος, τα οργανικά υλικά (βιομάζα), το νερό (μικρά υδροηλεκτρικά φράγματα) και η γεωθερμία, σε ενέργεια.

Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας μπορούν να υπερκαλύψουν τις ενεργειακές μας ανάγκες. Η Ελλάδα είναι προικισμένη με τεράστιο ανανεώσιμο δυναμικό, χάρη στο οποίο μπορούμε να αντικαταστήσουμε τη χρήση λιγνίτη και πετρελαίου από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Η χώρα μας μπορεί να γίνει πρωτοπόρος (από ουραγός) στην παραγωγή πράσινης ενέργειας.

Το μόνο που λείπει είναι η πολιτική βούληση – και εσύ έχεις τη δύναμη να το αλλάξεις αυτό.

Η κατάσταση στην Ελλάδα

Η χώρα μας πρωτοπόρησε στην παραγωγή πράσινης ενέργειας όταν στην Κύθνο κατασκευάστηκε το 1982 ένα από τα πρώτα αιολικά πάρκα στον κόσμο και στη συνέχεια ακολούθησε η κατασκευή φωτοβολταϊκού πάρκου. Η συνεχεία δυστυχώς δεν ήταν ανάλογη.

Η εμμονή της ΔΕΗ και των κυβερνήσεων στα ορυκτά καύσιμα και η απαξίωση της καθαρής ενέργειας στην Ελλάδα, μετέτρεψαν τη χώρα μας από πρωτοπόρο, σε εχθρό των ΑΠΕ, παρά το τεράστιο δυναμικό της.

Σαν αποτέλεσμα, χώρες όπως η Γερμανία, η οποία διαθέτει πολύ φτωχότερο ανανεώσιμο δυναμικό, σήμερα παράγει περίπου 20 φορές περισσότερη ενέργεια από τον άνεμο. Χαρακτηριστικότερο όμως παράδειγμα είναι η ηλιακή ενέργεια, όπου η Γερμανία το 2006 παρήγαγε 2.000 φορές περισσότερη ηλεκτρική ενέργεια από τον ήλιο από ό,τι η Ελλάδα.

Η τεράστια αυτή διαφορά οφείλεται στην έλλειψη υποστήριξης που έχουν οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, σε πολιτικό επίπεδο. Η Ελλάδα θα μπορούσε να έχει ασύγκριτα περιβαλλοντικά, οικονομικά και κοινωνικά οφέλη από την ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.

Ενεργειακή Επανάσταση

Η Ενεργειακή Επανάσταση είναι η πρόταση της Greenpeace για την καταπολέμηση των χειρότερων επιπτώσεων των κλιματικών αλλαγών.

Στην Ελλάδα αν εκμεταλλευτούμε το πλούσιο δυναμικό της χώρας σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, τότε σε συνδυασμό με την εξοικονόμηση ενέργειας μπορούμε να μειώσουμε τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα κατά 85% έως το 2050 συμβάλλοντας στην καταπολέμηση των κλιματικών αλλαγών. Για να γίνει αυτό πραγματικότητα πρέπει να αλλάξουμε ριζικά τον τρόπο που:

παράγουμε,

καταναλώνουμε

και αντιλαμβανόμαστε την ενέργεια.

Παραγωγή ενέργειας

Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας στην Ελλάδα μπορούν να καλύψουν το 87% της ηλεκτροπαραγωγής έως το 2050, σύμφωνα με την Ενεργειακή Επανάσταση. Σήμερα όμως βρισκόμαστε πολύ μακριά από το στόχο αυτό.

Τα τελευταία χρόνια τα ορυκτά καύσιμα καλύπτουν περισσότερο από το 85% της ηλεκτροπαραγωγής στην Ελλάδα, με το ρυπογόνο λιγνίτη να καταλαμβάνει τη μερίδα του λέοντος. Στον αντίποδα, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας παραμένουν στο περιθώριο και μόνο η αιολική ενέργεια έχει σημειώσει μικρή πρόοδο.

Για να συμβάλουμε ως χώρα στον αγώνα για την καταπολέμηση των κλιματικών αλλαγών, η Ελλάδα θα πρέπει να αναλάβει φιλόδοξους στόχους για την ανάπτυξη των ΑΠΕ έως το 2020. Σύμφωνα με την Ενεργειακή Επανάσταση οι ΑΠΕ μπορούν να καλύπτουν τις μισές ανάγκες μας σε ηλεκτρισμό μέχρι τότε!

Το μόνο που λείπει είναι ένα τολμηρό σχέδιο δράσης, που θα έχει ως στόχο την επιθετική ανάπτυξη των ΑΠΕ και τον περιορισμό της χρήσης άνθρακα και πετρελαίου.

Κατανάλωση ενέργειας

Όσο σημαντικές επιδόσεις και αν επιδείξουμε στην ανάπτυξη της πράσινης ενέργειας, δε θα καταφέρουμε να μειώσουμε τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, αν δεν εξοικονομήσουμε ενέργεια. Σύμφωνα με τις επίσημες προβλέψεις, η Ελλάδα αναμένεται να αυξήσει την κατανάλωση ενέργειας κατά 40% έως το 2050 σε σύγκριση με τα επίπεδα του 2005. Κάτι τέτοιο φυσικά θα έχει ανεπανόρθωτες επιπτώσεις στο κλίμα.

Η Ενεργειακή Επανάσταση προτείνει μία σειρά από διαρθρωτικές αλλαγές σε πολιτικό επίπεδο, αλλά και στην καθημερινή μας ζωή, οι οποίες όχι μόνο θα περιορίσουν αποτελεσματικά τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, αλλά θα βελτιώσουν το βιοτικό μας επίπεδο και θα μειώσουν το κόστος ζωής.

Αν οι ‘επαναστατικές’ προτάσεις της Greenpeace γίνουν πραγματικότητα, τότε η Ελλάδα μπορεί να μειώσει την κατανάλωση ενέργειας κατά 45% έως το 2050 σε σύγκριση με τις επίσημες προβλέψεις για το ίδιο έτος. Αυτή η μείωση σε συνδυασμό με την εξοικονόμηση ενέργειας είναι αρκετή για να αντιμετωπίσει τις χειρότερες επιπτώσεις των κλιματικών αλλαγών.

Αντίληψη της ενέργειας

Το ηλεκτρικό ρεύμα σε πολλούς από εμάς φαίνεται καθαρό. Η αλήθεια όμως είναι ότι στην Ελλάδα, παράγεται με τον πιο βρώμικο και επικίνδυνο τρόπο. Εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, στη ΒΔ Μακεδονία (Κοζάνη, Φλώρινα) και την Αρκαδία (Μεγαλόπολη) υπάρχουν τεράστιες μονάδες ηλεκτροπαραγωγής με καύσιμο το ρυπογόνο λιγνίτη. Εκεί χιλιάδες εργαζόμενοι στα ορυχεία και τις μονάδες της ΔΕΗ, επιβαρύνουν την υγεία τους και πολλές φορές διακινδυνεύουν τη ζωή τους για να παράγουν ηλεκτρική ενέργεια για την υπόλοιπη ηπειρωτική Ελλάδα.

Από τις μονάδες αυτές το ρεύμα που παράγεται μεταφέρεται στα σπίτια και τις δουλειές μας μέσω καλωδίων που έχουν συνολικό μήκος εκατοντάδων χιλιομέτρων. Αυτό συγκεντρωτικό σύστημα παραγωγής ενέργειας που στηρίζεται σε τεράστιες μονάδες ηλεκτροπαραγωγής και τη μεταφορά ενέργειας σε μεγάλες αποστάσεις είναι εξαιρετικά αναποτελεσματικό. Υπολογίζεται ότι στην Ελλάδα από τις 100 μονάδες ενέργειας που παράγονται, μόλις οι 30 μονάδες φτάνουν τελικά στην πραγματική κατανάλωση ενέργειας.

Το όραμα της Ενεργειακής Επανάστασης βασίζεται σε ένα τελείως διαφορετικό ενεργειακό σύστημα, στο οποίο η ενέργεια παράγεται κοντά στο σημείο όπου καταναλώνεται. Κάθε κτίριο από μόνο του αποτελεί ένα μικροσταθμό παραγωγής πράσινης ενέργειας, ενώ το ίδιο κτίριο έχει ελάχιστες ενεργειακές ανάγκες.

Ο πιο σημαντικός ρόλος όμως είναι ο δικός μας. Οι αλλαγές που θα κάνουμε στο δικό μας τρόπο ζωής –στην καθημερινότητά μας, αλλά και την πολιτική μας στάση- έχουν μεγάλη σημασία για την αποτελεσματική μείωση των κλιματικών αλλαγών. Μέσα από την επαφή με την Greenpeace θα έχετε την ευκαιρία να μάθετε πώς μπορείτε να βοηθήσετε με τη δική σας στάση για να σώσουμε τον πλανήτη!

Trivia

Το 90% των νοικοκυριών διαθέτουν ηλιακό θερμοσίφωνα στην πόλη Dezhou της Κίνας με πληθυσμό 5.500.000 εκατομμύρια κατοίκων.

Η Πορτογαλία και η Σκωτία σήμερα είναι οι πρωτοπόροι παγκοσμίως στην κυματική ενέργεια.

Οι servers σήμερα καταναλώνουν περισσότερη ηλεκτρική ενέργεια από ό,τι η Γαλλία. Αν ίσχυαν αυστηρά κριτήρια ενεργειακής κατανάλωσης, η εξοικονόμηση που θα επιτυγχανόταν θα ισοδυναμούσε με την κατάργηση 48 ανθρακικών μονάδων.

Κάθε Έλληνας πολίτης ευθύνεται για 9,6 τόνους διοξειδίου του άνθρακα ετησίως. Κάθε Αμερικάνος για 19,6 τόνους, ενώ κάθε Κινέζος για 3,9.

Πράσινη ανάπτυξη

Η πράσινη ανάπτυξη είναι ένας εξαιρετικά δημοφιλής όρος στις μέρες μας και μάλλον όχι άδικα. Η πράσινη ανάπτυξη μπορεί όχι μόνο να συμβάλει στην καταπολέμηση των κλιματικών αλλαγών και την προστασία του πλανήτη, αλλά και να δημιουργήσει χιλιάδες νέες πράσινες θέσεις εργασίας, δίνοντας λύση στην πρόκληση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Στην Ελλάδα η πράσινη ανάπτυξη μπορεί να δημιουργήσει έως το 2020, περισσότερες από 400.000 νέες θέσεις εργασίας.

Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας

Η απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα και η σταδιακή κατάργηση του λιγνίτη επιτάσσει την εκπόνηση σχέδιο για την ομαλή μετάβαση σε μία εποχή χαμηλού άνθρακα χωρίς κοινωνικές αναταράξεις. Σήμερα η ΔΕΗ απασχολεί περίπου 24.500 εργαζομένους στην παραγωγή ενέργειας, ενώ ο αριθμός αυτός μειώνεται δραματικά. Η στροφή στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας μπορεί να συμβάλει στην αντιμετώπιση του ζητήματος, καθώς αναμένεται να δημιουργηθούν έως και 58.000 νέες θέσεις εργασίας στον τομέα των ΑΠΕ, έως το 2020.

Εξοικονόμηση ενέργειας

Η προώθηση προγραμμάτων εξοικονόμησης ενέργειας και η ενεργειακή αναβάθμιση των κτιρίων προβλέπεται να δημιουργήσει έως και 56.000 νέες θέσεις εργασίας, όχι μόνο στα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας, αλλά και περιφερειακά σε ολόκληρη την επικράτεια.

Οικολογική διαχείριση απορριμμάτων και βιολογική καλλιέργεια

Δύο ακόμα παραγωγικές δραστηριότητες που δε σχετίζονται άμεσα με τον ενεργειακό τομέα αλλά συμβάλλουν σημαντικά στη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου σε περίπτωση που εφαρμοστούν πράσινες πολιτικές, είναι η διαχείριση απορριμμάτων και η αγροτική παραγωγή. Η πράσινη ανάπτυξη μπορεί να δημιουργήσει περίπου 11.000 και 10.000 – 30.000 θέσεις εργασίας αντίστοιχα.

Πράσινη λύση στην οικονομική κρίση

Σύμφωνα με επίσημες έρευνες, για κάθε μία πράσινη θέση που δημιουργείται άμεσα, δημιουργείται αντίστοιχα 1,6 θέση σε ευρύτερους κλάδους της οικονομίας λόγω της τόνωσης της κατανάλωσης. Επομένως, υπολογίζεται ότι η πράσινη ανάπτυξη μπορεί να δημιουργήσει έως και 403.500 νέες θέσεις εργασίας.

Trivia

H Κίνα το 2007, απασχολούσε 943.200 εργαζομένους στον τομέα των ΑΠΕ, οι ΗΠΑ 503.500 και η Γερμανία 278.000 εργαζομένους (2008). Στην Κίνα κατασκευάζεται μία ανεμογεννήτρια κάθε δύο ώρες.

Στις ΗΠΑ, απασχολούνται 85.000 άτομα στην αιολική βιομηχανία, περισσότερα από ό,τι απασχολούνται στη βιομηχανία άνθρακα.

Στην Ελλάδα λειτουργούν ή βρίσκονται υπό κατασκευή 5 παραγωγικές μονάδες φωτοβολταϊκών συστημάτων.