ΠΟΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΘΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ;

Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη στον Αποστόλη Ζώη, της εφημερίδας "Ελευθερία" για το υδρολογικό πρόβλημα της Θεσσαλίας.

Υπο επιτήρηση τα νερά στην Ελλάδα (ευτυχώς!)

Απο την TV χωρίς σύνορα

Σε ικανοποιητικά επίπεδα, στον μέσο όρο της τελευταίας δεκαετίας, βρίσκονται τα αποθέματα νερού στους ταμιευτήρες της ΕΥΔΑΠ, καθώς οι πρώτοι τεσσερισήμισι μήνες του υδρολογικού έτους 2009 - 10 ήταν πλούσιοι σε βροχές. Ωστόσο, οι ποσότητες που θα συγκεντρωθούν τελικά φέτος στους ταμιευτήρες, πριν από τον ερχομό του καλοκαιριού, παραμένουν ακόμα «αβέβαιες», καθώς το χιόνι που έπεσε στα βουνά είναι σχετικά λίγο. Σε κάθε περίπτωση, η ύδρευση της... υδροκέφαλης Αθήνας παραμένει ένα ετήσιο στοίχημα, καθώς το σύστημα υδροδότησης πάσχει. Του Γιαννη Eλαφρου από την «Καθημερινή».

«Στην πραγματικότητα, τα όρια αντοχής του είναι μία ή δύο χρονιές», λέει στην «Κ» η κ. Μαρία Α. Μιμίκου, καθηγήτρια Υδρολογίας στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Η ανάγκη ενός ολοκληρωμένου σχεδίου για την προστασία και τη σωστή αξιοποίηση του υγρού κοινωνικού πλούτου, του νερού, αναδεικνύεται εξαιρετικά επιτακτική.

Στους ταμιευτήρες

Σύμφωνα με τα στοιχεία από τους τέσσερις ταμιευτήρες της ΕΥΔΑΠ (Μαραθώνα, Υλίκης, Μόρνου και Ευήνου) τα απολήψιμα αποθέματα νερού είχαν φτάσει στις 15 Φεβρουαρίου του 2010 τα 928 εκατομμύρια κυβικά, αρκετά περισσότερα από πέρυσι και πρόπερσι, αλλά υπό τις επιδόσεις της βροχερής τετραετίας 2004 - 2007. Πάντως, οι φετινές ποσότητες (έως την 15η Φεβρουαρίου), «ισοφαρίζουν» ακριβώς τον μέσο όρο της προηγούμενης δεκαετίας. Παρ’ όλ’ αυτά, το υδρολογικό έτος (το οποίο ξεκινά κάθε χρόνο την 1η Οκτωβρίου) έχει ακόμα δρόμο εμπρός του και δεν είναι σίγουρο ότι η χρονιά θα βρει τους ταμιευτήρες της ΕΥΔΑΠ με περισσότερο νερό.

«Η υδροδότηση της Αθήνας και της Αττικής, των τεσσεράμισι εκατομμυρίων κατοίκων, αποτελεί ένα πολύ δύσκολο πρόβλημα», τονίζει στην «Κ» η κ. Μιμίκου. Ας σημειωθεί ότι η Αττική έχει πολύ χαμηλά επίπεδα βροχόπτωσης, μόλις 400 χιλιοστά κατά μέσον όρο το έτος, όταν ο αντίστοιχος μέσος όρος στην Ελλάδα υπολογίζεται σε 849 χιλιοστά/έτος. «Διαμορφώνεται μια εκρηκτική κατάσταση. Εχουμε δημιουργήσει ένα σύστημα με πολύ μεγάλα ρίσκα. Εάν μάλιστα συνυπολογίσουμε τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, η οποία θα επηρεάσει αρνητικά τα υδατικά αποθέματα, τότε μπορεί να βρεθούμε ενώπιον πολύ δύσκολων καταστάσεων», υπογραμμίζει η καθηγήτρια του ΕΜΠ. «Για να υδροδοτήσουμε την Αθήνα, έχουμε στηριχθεί αποκλειστικά σε επιφανειακό νερό, στους ποταμούς Μόρνο και Εύηνο, οι οποίοι όμως δεν διακρίνονται για τη σταθερή παροχή τους. Επίσης, η Υλίκη παρουσιάζει σοβαρές απώλειες νερού, λόγω των καρστικών διαπερατών πετρωμάτων του πυθμένα της. Το όλο σύστημα είναι επικίνδυνα ευμετάβλητο», λέει η κ. Μιμίκου.

Δίκτυο ΕΥΔΑΠ

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, υπάρχουν και οι απώλειες που παρουσιάζει το δίκτυο της ΕΥΔΑΠ και οι οποίες φτάνουν, σύμφωνα με την ίδια, στα ανησυχητικά επίπεδα του 20%, εάν συνυπολογίσουμε και τις εξωτερικές και τις εσωτερικές απώλειες.

«Πρέπει να διαμορφώσουμε σχέδιο παρέμβασης. Η σιγουριά μας δεν υπερβαίνει τα ένα - δύο χρόνια. Δύο ξηρές χρονιές μπορεί να οδηγήσουν σε μεγάλα προβλήματα. Ειδικά, υπό συνθήκες κλιματικής αλλαγής», προειδοποιεί η υδρολόγος.

Για να ξεδιψάσει η αθηναϊκή μητρόπολη πρέπει να μεταφερθεί νερό από πολύ μακριά. Το πρόβλημα γίνεται ακόμα πιο έντονο, καθώς η Ελλάδα εμφανίζει μια ιδιαίτερη ανισομέρεια στο υδρολογικό της δυναμικό. Η Δυτική Ελλάδα (κυρίως Ηπειρος και Δυτική Στερεά) είναι πολύ πιο βροχερή από την Ανατολική, αλλά είναι οι ανατολικές περιοχές που παρουσιάζουν τις πιο μεγάλες ανάγκες. Εκεί συγκεντρώνονται τα μεγάλα αστικά κέντρα, οι αγροτικές εκμεταλλεύσεις, η όποια βιομηχανία, αλλά και τα περισσότερα υδροηλεκτρικά ενεργειακά έργα. «Η οροσειρά της Πίνδου λειτουργεί σαν ένα όριο, με τη δυτική πλευρά να έχει πολύ υψηλότερα επίπεδα βροχοπτώσεων. Στην Ανατολική Ελλάδα η ζήτηση είναι πάντα μεγαλύτερη από την προσφορά νερού και η έλλειψη είναι ενδημικό φαινόμενο», τονίζει η κ. Μιμίκου.

Τεράστιες απώλειες

«Δεν υπάρχει αγροτική και αστική υδατική πολιτική, η οποία θα αποσκοπεί στη διαχείριση των υδατικών αποθεμάτων, δηλαδή στη μείωση της ζήτησης, κυρίως όσον αφορά την ύδρευση και κυρίως την άρδευση», σημειώνει η καθηγήτρια του Πολυτεχνείου. «Δεν είναι ορθολογική η κατανάλωση του 86% στον αγροτικό τομέα, από το οποίο το 96% πάει στην άρδευση, όπου χάνεται το 80% σε απώλειες. Η αγροτική κατανάλωση πρέπει να φτάσει στο 60%, όπως είναι σε άλλες μεσογειακές χώρες. Για τον σκοπό αυτόν πρέπει να βρεθούν οι κατάλληλες καλλιέργειες, οι κατάλληλοι τρόποι άρδευσης», συμπληρώνει. Ρωτάμε για την περιβόητη εκτροπή του Αχελώου. «Εάν δεν γνωρίσουμε τα υδατικά διαθέσιμα, εάν δεν εξετάσουμε πως μπορούμε να καλύψουμε τις ανάγκες με τις βέλτιστες, τις πιο αποδοτικές τεχνικές, εάν δεν δούμε πώς μπορεί να περιοριστεί η ζήτηση, για παράδειγμα με αναδιάρθρωση των καλλιεργειών, πώς να απαντήσουμε εάν η εκτροπή είναι αναγκαία ή όχι;». Για μία ακόμα φορά πάμε να δώσουμε απαντήσεις, μερικές και όχι στη βάση των συνολικών αναγκών.

Δεν υπάρχει σχέδιο διαχείρισης

«Είμαστε τελευταίοι στην Ευρώπη των «27», όσον αφορά τη διαχείριση του νερού!». Κατηγορηματική η καθηγήτρια του ΕΜΠ, κ. Μιμίκου, αναδεικνύει τα τεράστια κενά στην πολιτική για το νερό, ειδικά σε μια χώρα όπως η Ελλάδα που αντιμετωπίζει ήδη ελλείψεις και μπορεί να δοκιμαστεί σκληρά από την κλιματική αλλαγή. «Δυστυχώς, παρά την ενσωμάτωση της οδηγίας 2000/60/ΕΚ για την Προστασία και διαχείριση των υδάτων στο εθνικό δίκαιο, με το νόμο 3199/03, η όποια εφαρμογή είναι μόνο τυπική. Κι αυτό γιατί καταρχήν στην Ελλάδα δεν υπάρχει καν το βασικό, το οποίο στις άλλες χώρες της Ε. Ε. είναι λυμένο: Ενα δίκτυο μετρήσεων της ποσότητας των υδάτων, των παροχών των ποταμών, πάνω στο οποίο θα βασιστεί ο έλεγχος της ποιότητας και ο σχεδιασμός».

Στο παρελθόν αναπτύχθηκαν κάποια συστήματα μέτρησης, τα οποία όμως δεν συνδέονταν –ούτε συνδέονται– μεταξύ τους. Η ΔΕΗ έχει αναπτύξει ένα δίκτυο για τα ποτάμια, για να δει τις δυνατότητες για φράγματα. Η μετεωρολογική υπηρεσία μετράει τις βροχοπτώσεις αλλά κυρίως στα πεδινά, το ΥΠΕΧΩΔΕ έχει κι αυτό ένα δίκτυο, το ΙΓΜΕ καταγράφει τα υπόγεια ύδατα... «Σήμερα, η ιδιωτικοποιημένη ΔΕΗ εγκαταλείπει το δίκτυο και σε κάθε περίπτωση δεν υπολογίζει παροχές που απαιτούν πολύ σύνθετο και μακρόχρονο (30 έτη) υπολογισμό. Χωρίς στοιχεία, όλες οι συζητήσεις γίνονται στον αέρα. Για παράδειγμα, υπάρχει τόσο έντονη αντιπαράθεση για τον Θεσσαλικό Κάμπο, αλλά δεν γνωρίζουμε τις παροχές του Πηνειού». Επιπλέον, δεν έχουν καταρτιστεί τα σχέδια διαχείρισης ανά υδατικό διαμέρισμα, άρα οτιδήποτε κάνουμε είναι απλώς πρόσκαιρο, μη επαρκές και αβέβαιο ως προς τα αποτελέσματά του.

«Ποια είναι τα άμεσα μέτρα που πρέπει να ληφθούν;», ρωτάμε την κ. Μιμίκου. «Κατ αρχάς, να δημιουργηθεί ένα εθνικό δίκτυο μετρήσεων (monitor networking), με ενοποίηση και όλων όσα υπάρχουν μέχρι τώρα. Δεύτερο, να ενισχυθεί η Κεντρική Υπηρεσία Υδάτων, η οποία συγκροτήθηκε με το νόμο 3199. Τρίτο, χρειαζόμαστε ένα Ινστιτούτο Υδάτινων Πόρων, το οποίο θα συντάσσει τις εθνικές μελέτες και θα υποστηρίζει την εφαρμογή της Οδηγίας Πλαίσιο 2000/60. Ενα Ινστιτούτο με ευρεία επιστημονική στελέχωση. Το αντίστοιχο στη Φινλανδία έχει 650 άτομα προσωπικό».

Θα πει κανείς σε μια εποχή σκληρής λιτότητας, πού να βρεθούν χρήματα για παρόμοιες κινήσεις πολυτελείας για το νερό. Αλήθεια, πιστεύει κανείς ότι το νερό είναι είδος πολυτελείας;

Σε κρίσιμη κατάσταση τα νερά της χώρας (και του Πηνειού φυσικά!)

απο την TV χωρίς σύνορα

«Μεγάλο μέρος των ποταμών της χώρας είναι σε κρίσιμη κατάσταση ως προς την ποιότητα των νερών τους» ανέφερε ο πρόεδρος της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Περιβάλλοντος της Βουλής των Ελλήνων, Κώστας Καρτάλης στη συνεδρίαση της υποεπιτροπής Υδατικών Πόρων, τονίζοντας ότι το νεοσύστατο υπουργείο περιβάλλοντος πρέπει να σκύψει σοβαρά πάνω στο θέμα.

Την Υποεπιτροπή ενημέρωσαν επιστήμονες από το Ινστιτούτο Εσωτερικών Υδάτων του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ) και ο Γενικός Επιθεωρητής Περιβάλλοντος Π. Μέρκος.

Σύμφωνα με το ΕΛΚΕΘΕ, λόγο της περιορισμένης εκβιομηχάνισης της Ελλάδας, η κατάσταση των ποταμών στη χώρα είναι καλύτερη από το μέσο όρο της ΕΕ. Ωστόσο, το 58% του μήκους των ποταμών βρίσκεται σε μέτρια ή και σε κακή κατάσταση σε ορισμένα τμήματα, σύμφωνα με μετρήσεις που πραγματοποίησε στο διάστημα μεταξύ 2007 και 2009 το Ινστιτούτο. Υπολογίζεται δε ότι το 85% των βιολογικών καθαρισμών είτε δεν λειτουργεί καθόλου είτε δεν αποδίδει στο μέγιστο βαθμό. Επιπλέον, παρατηρείται διαχρονική μείωση της παροχής των ποταμών η οποία σε συνδυασμό με την κατακράτηση ιζημάτων στα φράγματα προκαλούν μείωση μεγαλύτερη του 80% στα φορτία ιζημάτων με αποτέλεσμα την απώλεια εκτάσεων.

Σημαντικά προβλήματα ρύπανσης, πάντως, εντοπίζονται στους ποταμούς Αξιό, Πηνειό, Έβρο και Ασωπό, ενώ μέτρια ή ελλιπής είναι η κατάσταση στο Σπερχειό, το Νέστο, τον Αλιάκμονα, το Στρυμόνα και τον Αχελώο. Το ΕΘΕΛΚΕ επιπλέον έχει καταγράψει σημαντικές καθυστερήσεις στην εφαρμογή της Κοινοτικής Οδηγίας, ενώ επισημάνθηκε ότι η χώρα στερείται ουσιαστικού δικτύου παρακολούθησης της ποιότητας των ποταμών.

Από την πλευρά του, ο Γενικός Επιθεωρητής Περιβάλλοντος επεσήμανε ότι απαιτείται η στελέχωση της Υπηρεσίας Επιθεωρητών Περιβάλλοντος καθώς οι 30 επιθεωρητές επιβάλλοντος δεν επαρκούν. Τόνισε επιπλέον ότι απαιτείται νομοθετική θωράκιση της Υπηρεσίας ώστε να είναι δυνατή πέρα από την εισήγηση και η επιβολή ποινών για τις μονάδες που ρυπαίνουν. Υπογράμμισε ότι ο Ασωπός, ο Κηφισός, ο Ευρώτας, ο Άραχθος, ο Πηνειός, ο Γαλλικός, ο Αξιός, ο Λουδίας και ο Αλιάκμονας δέχονται τεράστιες πιέσεις, ενώ ειδικά για τον Ασωπό τόνισε αντιμετωπίστηκε ως οχετός και η Πολιτεία δεν ήταν παρούσα.

Σε επόμενη συνεδρίαση η Επιτροπή θα ασχοληθεί με την κατάσταση των λιμνών στην Ελλάδα και θα προετοιμάσει κείμενο προτάσεων - νομοθετικές ρυθμίσεις και μέτρα πολιτικής - για την προστασία των ποταμών και λιμνών στην Ελλάδα και το κείμενο θα κατατεθεί στα υπουργεία Περιβάλλοντος και Εσωτερικών.

SΟS για τα πηγάδια-δηλητήριο (και στη Θεσσαλία)

Απο τα Νέα

Επικίνδυνο για την υγεία, εξαιτίας της νιτρορρύπανσης, είναι το νερό από τις γεωτρήσεις και τα πηγάδια στα Μεσόγεια όπως και σε άλλες επτά περιοχές (Θεσσαλία, Κωπαΐδα, Αργολίδα, λεκάνη Πηνειού, κάμπος Θεσσαλονίκης, λεκάνη Στρυμόνα και πεδιάδα Άρτας), οι οποίες έχουν και επισήμως χαρακτηριστεί ευπρόσβλητες ζώνες.

Η νιτρορρύπανση στην Ελλάδα έχει χτυπήσει κόκκινο. Ενδεικτικό είναι το γεγονός πως για τα υπόγεια νερά, σε 42% από τα 418 σημεία όπου γίνεται δειγματοληψία σε όλη την Ελλάδα η ετήσια συγκέντρωση των νιτρικών υπερβαίνει τα 50 mg ανά λίτρο, που είναι το αποδεκτό όριο... Όσον αφορά τον ανθρώπινο οργανισμό, για τα μικρά παιδιά το όριο είναι 12 mg ανά λίτρο.

«Από τα μέχρι τώρα δεδομένα δεν έχει σημειωθεί η επιθυμητή βελτίωση ως προς την κατάσταση των υδάτων που έχουν επιβαρυνθεί με νιτρικά», λέει ο ειδικός γραμματέας της Κεντρικής Υπηρεσίας Υδάτων Ανδρέας Ανδρεαδάκης. «Έτσι, πλέον θα εξετάσουμε τη δυνατότητα ένταξης νέων περιοχών στον κατάλογο των ευπρόσβλητων ζωνών, ενώ τα προγράμματα νιτρορρύπανσης γεωργικής προέλευσης θα τροποποιηθούν στο πλαίσιο των υπό διαμόρφωση σχεδίων διαχείρισης».

Όπως επισημαίνουν από την Κεντρική Υπηρεσία Υδάτων, η κύρια πηγή της νιτρορρύπανσης- που προέρχεται κυρίως από την απόρριψη στο υδάτινο περιβάλλον αζωτούχων ενώσεων από την ανεξέλεγκτη χρήση λιπασμάτων- είναι οι γεωργικές αλλά και κτηνοτροφικές δραστηριότητες εξαιτίας της μεγάλης συγκέντρωσης ζωικών αποβλήτων. Σύμφωνα με τους ειδικούς, «οι αυξημένες ποσότητες νιτρικών στον ανθρώπινο οργανισμό μπορεί να αποβούν επικίνδυνες και να προκαλέσουν από σύνδρομο κυάνωσης στα βρέφη μέχρι και καρκίνο τού στομάχου».

Για τα υπόγεια νερά, όπως επισημαίνει ο κ. Ανδρεαδάκης, «η συγκέντρωση νιτρικών λειτουργεί σωρευτικά και είναι παρά πολύ δύσκολη η αντιμετώπιση του προβλήματος που δημιουργείται». Όπως επισημαίνει, ο επίκουρος καθηγητής Βιολογικής Γεωργίας στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Δημήτρης Μπιλάλης, «η στροφή προς τη βιολογική γεωργία όπου απαγορεύεται η χρήση συνθετικών χημικών λιπασμάτων, μπορεί να συμβάλει στην “απονιτροποίηση” μιας γεωργικής περιοχής. Σήμερα, οι αγρότες που χρησιμοποιούν λιγότερα από τα συνιστώμενα λιπάσματα και συμμετέχουν στο πρόγραμμα απονιτροποίησης επιδοτούνται με 50 ευρώ το στρέμμα. Είναι ωστόσο οξύμωρο να επιδοτείται αυτός που προκάλεσε το πρόβλημα».

Διαρροές από βόθρους
Ωστόσο, η νιτρορρύπανση δεν προκαλείται μόνο από τα λιπάσματα. Όπως λέει ο ομότιμος καθηγητής Τεχνικής Γεωλογίας και Υδρογεωλογίας στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ) Γιάννης Κουμαντάκης, «σχεδόν σε όλο το Λεκανοπέδιο έχουν ρυπανθεί οι γεωτρήσεις και τα πηγάδια από τις διαρροές στους βόθρους και το αποχετευτικό δίκτυο. Σε έρευνα που πραγματοποιήσαμε το 2001 στον Κάμπο της Αναβύσσου και τη Βάρη παρατηρήσαμε συγκεντρώσεις σε νιτρικά πάνω από το επιτρεπόμενο όριο στα περισσότερα σημεία. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για πόση τα νερά που προέρχονται από αυτές τις γεωτρήσεις».

«Τα Μεσόγεια και το 90% της Ανατολικής Αττικής δεν διαθέτουν αποχετευτικό δίκτυο» λέει ο νομάρχης Ανατολικής Αττικής Λεωνίδας Κουρής. «Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι όλες οι γεωτρήσεις στα Μεσόγεια έχουν αχρηστευτεί αφού δεν μπορείς να πιεις νερό από αυτές, κυρίως λόγω των διαρροών από τους απορροφητικούς βόθρους και των λιπασμάτων που χρησιμοποιούνται στις εναπομείνασες γεωργικές περιοχές».

Πρόβλημα στο Θριάσιο
Όπως τονίζει ο κ. Κουμαντάκης, εκτός από τις επτά περιοχές που έχουν χαρακτηριστεί επισήμως ευπρόσβλητες ζώνες, από έρευνες του ΕΜΠ έχει προκύψει ότι ανάλογο πρόβλημα αντιμετωπίζουν το Θριάσιο και το παραλιακό μέτωπο της Κορινθίας, όπου παρατηρείται έντονη αγροτική δραστηριότητα. Σε έρευνα που διενεργήθηκε το 2003 βρέθηκε, όπως λέει, ακατάλληλο προς πόση και το νερό από τις γεωτρήσεις στον κάμπο του Μαραθώνα. Ωστόσο, όπως λέει στα «ΝΕΑ» ο δήμαρχος του Μαραθώνα Σπύρος Ζάγαρης, «το πρόβλημα έχει αντιμετωπιστεί επιτυχώς με τον εμπλουτισμό του υδροφόρου ορίζοντα με νερό που προέρχεται από τα έργα ανάσχεσης που γίνονται στην περιοχή μας από το 2007 και ανακόπτουν την πορεία του νερού προς τη θάλασσα».

ΤΙ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ

Οι αυξημένες ποσότητες νιτρικών μπορεί να προκαλέσουν από σύνδρομο κυάνωσης στα βρέφη μέχρι καρκίνο του στομάχου

Μόνο για πότισμα
ΕΙΝΑΙ πλέον κοινό μυστικό ότι το νερό από τις γεωτρήσεις στα Μεσόγεια δεν πίνεται. Ωστόσο, γύρω από τις γεωτρήσεις, νόμιμες και παράνομες, έχει στηθεί ολόκληρο εμπόριο αφού βιομηχανίες, καλλιεργήσιμες εκτάσεις, κήποι αλλά και πισίνες χρειάζονται νερό και οι ιδιοκτήτες τους συνήθως δεν είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν την ΕΥΔΑΠ, που χρεώνει γι΄ αυτές τις περιπτώσεις πάνω από 3 ευρώ το κυβικό μέτρο.

«Στις γεωτρήσεις που υπάρχουν στην περιοχή μας παρατηρούνται υψηλές συγκεντρώσεις σε νιτρικά και χλωριόντα, κυρίως εξαιτίας των λιπασμάτων αλλά και των διαρροών από τους απορροφητικούς βόθρους», λέει ο δήμαρχος Βάρης Παναγιώτης Καπετανέας. «Προσπαθούμε όσο γίνεται να περιορίσουμε τις γεωτρήσεις, αλλά σήμερα το νερό από αυτές το χρησιμοποιούμε για να ποτίζουμε το πράσινο της πόλης. Είναι μια “σολομώντεια” λύση γιατί δεν έχουμε τα απαραίτητα κονδύλια για να πληρώσουμε το νερό της ΕΥΔΑΠ».

Όπως επισημαίνει στα «ΝΕΑ» ο δήμαρχος Κορωπίου Θοδωρής Αθανασόπουλος, «η νιτρορρύπανση στην περιοχή είναι το αποτέλεσμα της ανεξέλεγκτης χρήσης λιπασμάτων τα τελευταία 30 χρόνια.

Θεωρώ ότι στον κάμπο των Μεσογείων- όπου έχει απομείνει αγροτική δραστηριότητα- επειδή οι τιμές της νιτρορρύπανσης είναι ιδιαίτερα υψηλές θα έπρεπε να καλλιεργούνται ενεργειακά φυτά για την παραγωγή βιοκαυσίμων, προϊόντα που δεν προορίζονται για κατανάλωση.

Έτσι, και η υγεία του κόσμου θα προστατευόταν αφού τα βιοκαύσιμα δεν καταλήγουν στο... πιάτο μας και θα σταματούσε η τσιμεντοποίηση της αγροτικής γης».

Μολυσμένα τα διασυνοριακά ποτάμια

Απο την zougla.gr

Νέστος, Αλιάκμονας και Αξιός εκπέμπουν SOS. Σύμφωνα με μελέτη, που εκπόνησαν μεταπτυχιακοί φοιτητές του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, οι ποταμοί είναι μολυσμένοι και η βιοποικιλότητα κινδυνεύει.

Για την εκτίμηση της οικολογικής κατάστασης επί ελληνικού εδάφους, πραγματοποιήθηκαν δειγματοληψίες σε 8 σταθμούς, την περίοδο Ιουνίου-Ιουλίου 2008 και όπως προέκυψε, οι περισσότεροι σταθμοί βρίσκονται σε μέτρια οικολογική κατάσταση.

Όπως αναφέρει η καθηγήτρια στον Τομέα Ζωολογίας του Τμήματος Βιολογίας του ΑΠΘ, Μαρία Λαζαρίδου, η κατάσταση των ποταμών κρίθηκε μέτρια ως ελλιπής.

«Καλή βρέθηκε μόνον στους παραποτάμους του Νέστου, στο Γοργόπη του Αξιού και σε δυο μόνον σταθμούς, Πλατανιά και Κοκκινιά, του Αλιάκμονα» σημειώνει η κ. Λαζαρίδου.

Ο Αλιάκμονας

Ως αιτίες της ρύπανσης αναφέρει τη μη επεξεργασία βιομηχανικών και αστικών λυμάτων, καθώς και τα φράγματα, ενώ ξεκαθαρίζει ότι τα διασυνοριακά ποτάμια εισέρχονται μεν με φορτία ρύπων στη χώρα μας, αλλά η κατάστασή τους, τις περισσότερες φορές, χειροτερεύει.

«Είναι επιτακτική πλέον η ανάγκη διακρατικών συμφωνιών και η υλοποίηση συγκεκριμένων έργων για την αντιμετώπιση της ρύπανσης των ποταμών που χρόνο με τον χρόνο υποβαθμίζονται», τονίζει η κ. Λαζαρίδου.
Όπως προέκυψε από την μελέτη των μεταπτυχιακών φοιτητών Μ. Μαθιουδάκη, Τ. Φραγκουλίδου, Ε. Κουκίδου και Λ. Σκορδή, ο Αξιός εισέρχεται ρυπασμένος, αλλά κατά την καθοδική του ροή από τα ελληνικά σύνορα, δέχεται επιπλέον την επιβάρυνση από βιομηχανικά απόβλητα, αστικά λύματα, ενώ υπάρχει και έντονη αγροτική δραστηριότητα, με υδροβόρες καλλιέργειες και χρήση λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων.

Το Νέστο μελέτησαν οι Λαμπρινή Κανλή, Αθηνά Πατσιά, Κωνσταντία-Αναστασία Κασάπη και Γαλάτεια Αγγελάκου, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι, η ποιότητα του νερού στους παραποτάμους είναι υψηλή ή καλή, ενώ η ποιότητα του νερού στους σταθμούς του κύριου ρου είναι μέτρια ή ελλιπής.

Όσον αφορά τέλος στον Αλιάκμονα ποταμό, από τη μελέτη των μεταπτυχιακών φοιτητών Β. Σωματαρίδου, Π. Χριστοφορίδη, Κ. Δόμβρη και Κ. Αποστολάκη, η ποιότητα των ρεόντων υδάτων βρέθηκε από «πολύ κακή» (Γκιόλι, Τάφρος 66) έως «καλή» (Κοκκινιά, Πλατανιά).

SOS για το νερό

Απο την εφημ. Κόσμος

Τον κώδωνα του κινδύνου κρούει το ΓΕΩΤ.Ε.Ε. -Παράρτημα Κεντρικής Ελλάδας για τον υδάτινο πλούτο και προτείνει ως μόνη μόνη λύση για την εξοικονόμηση νερού την ορθολογική διαχείρισή του.

Παράλληλα συνιστά στους αγρότες προσοχή στη σπατάλη του νερού κατά την άρδευση και ζητά την επιτάχυνση των ήδη εκτελουμένων έργων από την πολιτεία. Όπως αναφέρουν σε ανακοίνωσή τους τα μέλη του ΓΕΩΤΕΕ, οι υπόγειοι υδροφορείς σε πολλές περιοχές της χώρας εξαντλούνται, ενώ η θάλασσα έχει εισχωρήσει για τα καλά στον υδροφόρο ορίζοντα.
Η αλόγιστη χρήση και σπατάλη των υπόγειων υδάτων και το ανεξέλεγκτο καθεστώς των γεωτρήσεων επιδεινώνει δραματικά την όλη εικόνα, και βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα τεράστιο ζήτημα - κοινωνικό, περιβαλλοντικό, οικονομικό.

Η ανάγκη λήψης μέτρων είναι επιτακτική. Ειδικά στο Θεσσαλικό κάμπο η επί δεκαετίες κατασπατάληση του υπόγειου νερού οδήγησαν που υπόγειους υδροφορείς σε εξάντληση. Οι γεωτρήσεις φτάνουν όλο και πιο βαθιά, παρότι διανύσαμε ένα βροχερό έτος, ενώ τα μέτρα περιορισμού της σπατάλης είναι ακόμα πολύ περιορισμένα.