Γκάζι, Σάββατο βράδυ.
Ο Γιώργος βγαίνει από το Gay bar που συχνάζει και αποφασίζει να γυρίσει με τα πόδια στο σπίτι στα Εξάρχεια. Εκεί κάπου στο ύψος της Ομόνοιας, αισθάνεται κάπως περίεργα... ακούει γλώσσες που δεν καταλαβαίνει. "Γέμισε η Αθήνα ξένους" μονολογεί, ενώ αισθάνεται όλο και λιγότερη ασφάλεια. Ανοίγει το βήμα, αλλά βλέπει την κοπέλα αφού έχει πέσει πάνω της. "Ευτυχώς" σκέφτεται "Ελληνίδα". Χαμογελά και απομακρύνεται.
Η Μαρία μόλις σχόλασε από την καφετέρια που δουλεύει, ενώ παράλληλα σπουδάζει. Έχει έρθει από ένα χωριό της Πελοποννήσου. Κουρασμένη μετά από 8 ώρες ορθοστασίας, δεν βλέπει τον τύπο που έρχεται κατά πάνω της. Όταν τελικά συγκρούονται τον προσέχει και καταλαβαίνει αμέσως ότι είναι gay - ο Γιώργος, περήφανος για αυτό που είναι, δεν προσπάθησε να το κρύψει ποτέ. Την έκπληξη από τη σύγκρουση διαδέχεται η ανησυχία "ποιος ξέρει τι κουβαλάει αυτός - γεμίσαμε πούστηδες ρε γαμώτο" σκέφτεται. Πανικοβλημένη, τρέχει να μπει στο πρώτο ταξί της πιάτσας για να γυρίσει σπίτι να πλυθεί.
Ο Νίκος, νέος ταξιτζής, έχει σταματήσει στην Ομόνοια ελπίζοντας ότι θα πάρει καμιά καλή κούρσα για να βγει η βάρδια. Χαίρεται όταν βλέπει τη Μαρία να ανοίγει την πόρτα και να κάθεται δίπλα του. Ευτυχώς δεν είναι κανένας Πακιστανός. Θα έπρεπε να τσακωθεί για να μην τον πάρει. Βρωμάνε κιόλας. Η Μαρία λέει ένα καλησπέρα και μετά αμέσως "στην Κυψέλη παρακαλώ". Φαίνεται αγχωμένη για κάποιο λόγο, αλλά ό Νίκος αμέσως καταλαβαίνει ότι δεν είναι από δω - το λάμδα της προδίδει ότι είναι από την επαρχεία. "Φτου σου γαμώτο, πάλι βλαχάκι μου έπεσε. Μαγνήτη έχω ο κερατάς;". Φοβάται ότι θα του βγάλει το λάδι με τα λεφτά και έχει ακούσει από παλιότερους ότι οι βλάχοι είναι κουτοπόνηροι και πρέπει να τους προσέχει - πάντα προσπαθούν να σου φάνε λεφτά.
Φτάνουν στη Κυψέλη, η Μαρία πληρώνει, κατεβαίνει. Ο Νίκος, εκνευρισμένος που το βλαχάκι τον έχωσε στα στενά της Κυψέλης, ακούει στον ασύρματο το κέντρο να ζητά ταξί από Κυψέλη για Εκάλη. Αμέσως απαντά - δεν χάνονται τέτοιες ευκαιρίες. Ας μπει και κανένας άνθρωπος της προκοπής σε αυτό το ταξί!
Φτάνει στην οδό που του υπέδειξαν και βλέπει το ζευγάρι: μεσήλικες, καλοβαλμένοι. "Επιτέλους" μονολογεί.
Η Αφροδίτη με τον άντρα της, γιατροί και οι δύο, μπαίνουν με βαριά καρδιά στο ταξί: σιχαίνονται τους ταξιτζήδες, σχεδόν τους φοβούνται. Δεν είχαν επιλογή όμως απόψε. Το αυτοκίνητό τους είναι στο συνεργείο.
Στο ραδιόφωνο ακούγονται οι βραδινές ειδήσεις. Κάπου ανάμεσα στους νέους φόρους και την αντίδραση των Γερμανών στη βοήθεια προς τη χώρα μας (δεν μας αξίζει, λέει, γιατί οι Έλληνες είναι λαμόγια), γίνεται αναφορά στις νέες δηλώσεις του Άδωνη για το δημοψήφισμα για την ιθαγένεια στους μετανάστες.
"Να γειάσει το στόμα του" λένε και οι τρεις με μία φωνή.
