Ποιος είσαι εσύ μικροσκοπικέ οικολόγε πράσινε που έρχεσαι από το πουθενά να κλέψεις τα κεκτημένα μου; Και δε μ’αρέσει και καθόλου το χρωματάκι σου, μου θυμίζεις τον πράσινο φίλο μου που κάθετε εδώ δίπλα. Αλλά αυτόν τον ξέρω, τόσα χρόνια από το ίδιο τσουκάλι τρώγαμε και τα βρίσκαμε πάντα. Δύο μπουκιές παραπάνω εγώ σήμερα, δύο μπουκιές παραπάνω αυτός αύριο. Έχουμε τα τεφτέρια μας, τα σημειώνουμε και όλοι ευχαριστημένοι... μέχρι που ήρθες εσύ.
Ποιος είσαι εσύ οικολόγε πράσινε; Είσαι σοσιαλιστής ή βάρβαρος; Σε ποιο πανεπιστήμιο ήσουν; Σε θυμάμαι στήναμε τα τραπεζάκια το πρωί. Τι; Λάθος; Και τότε πως βρέθηκες στη παρέα μας; Ποιος σου είπε πως να έρθεις; Πάντα εδώ ήμασταν εμείς και εμείς. Είτε εχθροί είτε φίλοι. Πως ήρθες εσύ από το πουθενά; Και δε το βλέπουν όλοι αυτοί που σε θέλουν εδώ ότι αυτά που ζητάς είναι δικά μου; Εγώ έχω τον ήλιο, εγώ έχω το πράσινο! Τι άλλο χρειάζεται δηλαδή;
Ποιος είσαι εσύ οικολόγε πράσινε που πας να κάνεις αυτό που προσπαθώ χρόνια να κάνω εγώ; Έχεις πάει ποτέ σου σε πορεία; Για να σε δω καλύτερα... σαν πολύ κουλτουριάρης μου φαίνεσαι, καλομαθημένος. Πως μπορεί να ταυτιστεί μαζί σου ο λαός! Ο απλός εργάτης! Για πες μου λοιπόν, πόσα λεφτά βγάζεις; Τι πάει να πει πόσα λεφτά βγάζω εγώ; Εγώ δε δέχομαι ελέγχους από κανέναν, πρέπει να φυλάσσομαι από τους κακόβουλους, δε θα με πιάσουν ανυπεράσπιστο σαν τον Οτσαλάν.
Ποιος είσαι εσύ οικολόγε πράσινε που πας να πάρεις αυτά που έπρεπε να δώσουν σε εμένα; Που ήσουν όταν ήμουν κόντρα στο ρέμα το Δεκέμβρη; Όταν έδινα τη γροθιά μου στο κατεστημένο; Πως εσύ έφθασες ως εδώ εν μία νυκτί, εδώ που έκανα χρόνια εγώ να έρθω. Και όχι απλά με φτάνεις, θες και να με ξεπεράσεις. Εγώ έπρεπε να ήμουν στη θέση σου πράσινε άσπονδε φίλε μου. Οι καρποί που θες να γευθείς κανονικά έπρεπε να ήταν στο δικό μου πιάτο.
Ποιος είσαι εσύ οικολόγε πράσινε; Σαν πολύ σκούρος μου μοιάζεις. Τι προσευχή σου σε τι γλώσσα τη λες; Μήπως δεν είσαι Έλλην; Μήπως είσαι από αυτούς με τις κουκούλες! Από αυτούς του τεντιμπόηδες; Δε με νοιάζουν εμένα αυτά τα πράσινα και οικολογίες. Έχω σημαντικό έργο, να απελάσω τους μη ελληνόφωνους. Και άλλωστε δε σε φοβάμαι, αυτοί που με υποστηρίζουν δε σε έχουν στις προτεραιότητες τους, έχουν σε προτεραιότητας του το Θεό, γιατί τον νιώθουν να έρχεται.
Δεν ανήκεις στη δικιά μας κλίκα. Mη σε ξεγελάει το χρώμα του προσώπου μας, εδώ είμαστε όμοιοι μεταξύ ομοίων... αναφώνησαν και οι 5 και συνέχισαν να τρώνε στο τραπέζι με τις 5 καρέκλες, τα 5 πιάτα, τα 5 ζευγάρια μαχαιροπίρουνα. Και αφού έφαγαν όλη τη πίτα – μέχρι και το τελευταίο ψίχουλο – κοιμήθηκαν ήσυχα στα 5 κρεβατάκια τους.
Η συνέχεια μετά τις 7 Ιουνίου.
Στο παρόν post τηρήθηκαν οι κανονισμοί του debate. Κάθε χρώμα είχε ίσο χρόνο ομιλίας. Εκτός από τον οικολόγο πράσινο. Γιατί να έχει άλλωστε, χα.. σε λίγο θα θας να έχεις και εσύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου