Για τους Οικολόγους Πράσινους η κατάργηση της επιδότησης για αντικατάσταση των παλιών ΙΧ με νέα, αποτελεί μια σωστή αλλά μισή κίνηση. Σε μια εποχή πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης η διάθεση δημόσιων πόρων ύψους τουλάχιστον 400.000.000 ευρώ, και η αντίστοιχη πρόσκληση προς τους πολίτες να υπερχρεωθούν, αποτελούσε πραγματικό παραλογισμό. Τα μέτρα Σουφλιά είχαν σχεδιαστεί με στόχο την ανάκαμψη της αγοράς αυτοκινήτων και όχι την προστασία του περιβάλλοντος [1]. Η Ελλάδα δεν έχει καν κίνητρο να προστατέψει θέσεις εργασίας στην αυτοκινητοβιομηχανία, όπως άλλες χώρες που εφάρμοσαν αυτό τέτοια μέτρα (Γερμανία, Ισπανία κα).
Ολοκληρωμένη θα ήταν η κίνηση της κυβέρνησης αν παράλληλα ανακοίνωνε ένα σχέδιο για τη βελτίωση των συγκοινωνιών και έδινε κίνητρα για οριστική απόσυρση (και όχι αντικατάσταση) αλλά και μείωση της κίνησης των ΙΧ. Οι Οικολόγοι Πράσινοι προτείνουμε να δοθούν κίνητρα, πχ κάρτες απεριορίστων διαδρομών ή εκπτώσεις σε ΚΤΕΛ, τρένο και πλοία, ΜΟΝΟ σε όσους πολίτες αποσύρουν παλιά ΙΧ και δεσμεύονται ότι στα επόμενα 3 τουλάχιστον χρόνια δεν θα αγοράσουν αυτοκίνητο. Μια τέτοια πολιτική, αν και έχει κάποιο δημοσιονομικό κόστος, οδηγεί σε βελτίωση των συνθηκών ζωής και μείωση της ρύπανσης από την κίνηση των παλαιών οχημάτων.
Η μείωση της χρήσης του ΙΧ μέσα στις πόλεις είναι ο μόνος ασφαλής και αποτελεσματικός τρόπος για να περιοριστεί η ρύπανση της ατμόσφαιρας στις πόλεις. Για να το πετύχουμε όμως πρέπει, τόσο οι πόλεις όσο και το σύστημα των συγκοινωνιών, να οργανωθούν σε διαφορετική βάση. Σήμερα το 70% των μετακινήσεων γίνεται με ΙΧ. Οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ προτείνουμε ολοκληρωμένες παρεμβάσεις σε κεντρικό και περιφερειακό/τοπικό επίπεδο ώστε οι μετακινήσεις με ΙΧ μέσα σε 5 χρόνια να περιοριστούν σε κάτω από 30%, ενώ οι μετακινήσεις με δημόσιες συγκοινωνίες και ποδήλατο να φτάνουν τουλάχιστον το 70%. Αυτός ο στόχος είναι ήδη πραγματικότητα σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις. Ορισμένες μάλιστα έχουν υπογράψει τη Χάρτα των Βρυξελλών και δεσμεύονται εθελοντικά να φτάσουν οι μετακινήσεις με ποδήλατο στο 15% μέχρι το 2020.
Εργαλεία για την υποστήριξη μιας τέτοιας αλλαγή των πολιτικών για τις μετακινήσεις υπάρχουν πολλά που δοκιμάζονται ή εφαρμόζονται ήδη σε διάφορες χώρες. Ένα τέτοιο εργαλείο που βοηθάει να γίνουν οι μετακινήσεις και οι μεταφορές πιο βιώσιμες είναι η επιβάρυνση κυρίως της κίνησης των ΙΧ ( όχι τόσο της κατοχής ΙΧ) αλλά και της δέσμευσης δημόσιου χώρου. Η φιλοσοφία της κυβέρνησης δεν προχωράει σε νέες προσεγγίσεις, κάνει απλώς πιο ορθολογικές τις ρυθμίσεις Σουφλιά στο πλαίσιο μιας πολιτικής που βλέπει το ΙΧ ως μέσο είσπραξης εσόδων για το κράτος. Και με τα νέα μέτρα (πιο ορθολογικά), κριτήριο για τον υπολογισμό των τελών δεν είναι η συνολική περιβαλλοντική επιβάρυνση του αυτοκινήτου αλλά η παλαιότητα και ο κυβισμός του. Έτσι, μεγάλοι χαμένοι θα είναι πάλι όσοι πολίτες χρησιμοποιούν το ΙΧ τους πολύ λίγο. Μια νέα προσέγγιση θα ήταν η φορολογική επιβάρυνση να αφορά στην κυκλοφορία και την πραγματική επιβάρυνση του περιβάλλοντος κι όχι την κατοχή ΙΧ, δηλαδή θα φορολογείται - κυρίως μέσα από την κατανάλωση καυσίμου - η πραγματική χρήση του αυτοκινήτου (μικρή ή μεγάλη χρήση), οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και ρύπων ανά χιλιόμετρο, ο τρόπος οδήγησης με τρόπο ώστε να αποθαρρύνεται η υπερβολική χρήση του ΙΧ (όχι η κατοχή του για λογικές χρήσεις).
[1]. Η απόσυρση, όπως είχε σχεδιαστεί από τον κ. Σουφλιά, ήταν αμφίβολο αν θα συνέβαλλε σε περιβαλλοντικούς στόχους (μείωση της ρύπανσης της ατμόσφαιρας) μια και οδηγούσε σε αύξηση της αυτοκίνησης και σε επιδείνωση των κυκλοφοριακών συνθηκών. Η ποιότητα της ατμόσφαιρας σε μια πόλη δεν σχετίζεται τόσο με την απόδοση κάθε οχήματος όπως τη δίνει το εργοστάσιο κατασκευής του αλλά με τις κυκλοφοριακές συνθήκες που επικρατούν σε μια πόλη, τη χρήση που γίνεται σε ένα όχημα (αν κάνει πολλά ή λίγα χιλιόμετρα), τη συντήρησή του κα. Επίσης, ο λεγόμενος "πράσινος δακτύλιος" που περιλαμβάνονταν στα μέτρα Σουφλιά, αφορούσε τα αυτοκίνητα με εκπομπές CO2 μέχρι 140γρ/χλμ τα οποία χαρακτήριζε σαν "πράσινα" και επέτρεπε την είσοδό τους στο δακτύλιο χωρίς περιορισμούς. Στην πραγματικότητα από το 2012 τα νέα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν στην Ευρώπη πρέπει να έχουν εκπομπές μέχρι 130γρ/χλμ. με βάση την Οδηγία 443/2009, ενώ για το 2020 ο στόχος είναι 95γρ/χλμ. Πλεονέκτημα λοιπόν δεν δίνονταν στα περισσότερο πράσινα αλλά στα νέα αυτοκίνητα. Ένα παλιό μικρό όχημα, καλά συντηρημένο, μπορεί να έχει πολύ μικρες εκπομπές CO2 (γύρω στα 110 γρ/χλμ για ένα Citroen 2CV) σε συγκεκριμένες συνθήκες κυκλοφορίας κι οδήγησης, πολύ κάτω από πολλά νέα αυτοκίνητα ή όσο και ένα μικρό υβριδικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου