Για κάποιους, η λέξη σχιζοφρένεια είναι ίσως οικεία και την έχουν ακούσει ή ακόμα και χρησιμοποιήσει σε κάποια συζήτηση. Από την άλλη, όμως, για εκατομμύρια κοινούς θνητούς, η σχιζοφρένεια είναι μία νόσος που και μόνο η αναφορά σε αυτήν δημιουργεί, τις περισσότερες φορές, περίεργα αισθήματα φοβίας ή/και τρόμου και απομονώνει τους ασθενείς από τον κοινωνικό ιστό, απλά και μόνο, διότι είναι, τραγικά και ανεξήγητα, παρεξηγημένη…
Πρόκειται για μια ψυχική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από προβλήματα στην αντίληψη της πραγματικότητας. Βέβαια, δεν παρατηρείται οργανική βλάβη του νευρικού συστήματος του ασθενούς, πλην όμως όλες οι επιστημονικές εργασίες επί του αντικειμένου αφήνουν να εννοηθεί την ύπαρξη μιας λεπτής νευροφυσιολογικής και χημικής δυσλειτουργίας, μάλλον άγνωστης μέχρι σήμερα. Μάλιστα, με τον όρο σχιζοφρένεια καλύπτεται ένα σύνολο νόσων με διαφορετικούς μηχανισμούς. Για παράδειγμα, υφίστανται τέτοιες χρόνιες ψυχώσεις που δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ειδικότερα ούτε ως σχιζοφρένεια αλλά και ούτε ως χρόνια παραληρήματα.
Συνήθως τα άτομα με σχιζοφρένεια έχουν ακουστικές και οπτικές παραισθήσεις, παρανοϊκές ψευδαισθήσεις και αποδιοργανωμένη ομιλία και σκέψη («φυγή ιδεών»), γεγονός που επιφέρει σοβαρά προβλήματα στην κοινωνική τους αλληλεπίδραση. Τα συμπτώματα της σχιζοφρένειας συνήθως εμφανίζονται κατά τη νεαρή ηλικία και επηρεάζουν περίπου 0,4%-0,6% του πληθυσμού. Ακόμα, τα άτομα που πάσχουν από αυτή τη διαταραχή εμφανίζουν έντονη εσωστρέφεια και γενική αποδιοργάνωση του «Εγώ».
Τα αίτια της σχιζοφρένειας δεν έχουν εντοπιστεί πλήρως, αλλά είναι κυρίως βιολογικής, ψυχολογικής και κοινωνικής φύσεως. Η κυρίως έρευνα που διεξάγεται για τη σχιζοφρένεια εστιάζεται κυρίως στους βιολογικούς/γενετικούς παράγοντες, που φαίνεται πως διαδραματίζουν και τον πιο σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη αυτής της ψυχικής διαταραχής. Η σχιζοφρένεια σήμερα σε αρκετές περιπτώσεις θεωρείται ελέγξιμη διαταραχή και, μέσω της κατάλληλης θεραπείας, τα άτομα που πάσχουν έχουν την πιθανότητα να επανενταχθούν στο κοινωνικό σύνολο.
ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ
Τα άτομα με σχιζοφρένεια δεν μπορούν να εργαστούν;
Μπορούν να εργαστούν, ακόμη και αν έχουν συμπτώματα. Σε μερικούς τομείς, μάλιστα, είναι εξαιρετικά παραγωγικά και δημιουργικά. Η εργασία φαίνεται να συμβάλλει σημαντικά στην αποκατάστασή τους.
Τα άτομα με σχιζοφρένεια είναι βίαια και επικίνδυνα;
Εκ πρώτης όψεως, τα άτομα με ψυχικές ασθένειες δεν είναι περισσότερο επικίνδυνα, εάν συγκριθούν με τον γενικό πληθυσμό. Τα άτομα αυτά, ειδικά εκείνα που πάσχουν από σχιζοφρένεια, ενδέχεται υπό προϋποθέσεις και σε πολύ μικρό ποσοστό να εκδηλώσουν επικίνδυνη συμπεριφορά, η οποία, όμως, κατά κανόνα οφείλεται στην παραμέληση της φαρμακευτικής αγωγής και στην έλλειψη στήριξης και αποδοχής από την οικογένεια και την κοινωνία
Τι πρέπει να γνωρίζει κανείς για τη νόσο;
Η σχιζοφρένεια είναι μία από τις σοβαρότερες χρόνιες ψυχικές νόσους.
Προσβάλλει περίπου 1 στα 100 άτομα χωρίς διάκριση φύλου, κοινωνικού ή οικονομικού στάτους, καταγωγής, πολιτισμικής προέλευσης κ.λπ.. Είναι, με άλλα λόγια, μία οικουμενική νόσος που ανά πάσα στιγμή μπορεί να πλήξει οποιονδήποτε
Τα βασικά της συμπτώματα είναι παραληρητικές ιδέες, ψευδαισθήσεις, δυσκολίες στη σκέψη και τη συγκέντρωση, στα συναισθηματα και γενικά στη συμπεριφορά.
Η αιτιολογία της σχιζοφρένειας δεν είναι πλήρως αποκωδικοποιημένη, αλλά φαίνεται να περιλαμβάνει σημαντικές διαταραχές της εγκεφαλικής χημείας.
Ο ρόλος της γονιδιακής προδιάθεσης παίζει, όπως φαίνεται. σημαντικό ρόλο.
Η οικογένεια και το οικογενειακό περιβάλλον δεν ευθύνονται για την αιτιολογία της σχιζοφρένειας, αλλά διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη αυτής.
Το άγχος παίζει ρόλο στην εκδήλωση και παγίωση της ασθένειας, κυρίως όμως στην εξέλιξη της συμπτωματολογίας της.
Η σχιζοφρένεια αντιμετωπίζεται με ειδική φαρμακευτική αγωγή αλλά και σύγχρονες ψυχοκοινωνικές παρεμβάσεις.
Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται είναι ασφαλή και δεν δημιουργούν εθισμό.
Η διακοπή των φαρμάκων πολλαπλασιάζει, ουσιαστικά, την προοπτική για υποτροπή της νόσου.
ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ Η ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΘΕΙ
Εφ’ όσον:
Αναγνωρίζεται έγκαιρα
Ο ασθενής λαμβάνει τη φαρμακευτική του αγωγή.
Η οικογένεια συμμετέχει ενεργά και συνειδητά στη θεραπευτική προσπάθεια.
Η κοινωνία αποδέχεται τον ασθενή με αγάπη, όχι με οίκτο, και του προσφέρει ευκαιρίες για ισότιμη αντιμετώπιση.
Δυστυχώς, η σχιζοφρένεια δεν είναι μια ασθένεια που μπορεί να θεραπευτεί. Υπάρχουν όμως τρόποι ελέγχου αυτής, κυρίως με ψυχιατρικά φάρμακα και εξειδικευμένες ψυχοθεραπείες. Τα φάρμακα που χορηγούνται στους ασθενείς, ανάλογα με τον βαθμό με τον οποίο εκδηλώνεται η νόσος, τους βοηθούν να ξεχωρίζουν τις καταστάσεις που φαντάζονται οι ίδιοι από εκείνες που συμβαίνουν στην πραγματικότητα. Τα ψυχιατρικά φάρμακα μπορούν, λοιπόν, να επαναφέρουν στον ασθενή τον έλεγχο για αυτά που κάνει και μπορούν επίσης να του επιτρέψουν να σκέφτεται πιο καθαρά, χωρίς να αντιμετωπίζει διλήμματα που τον στρεσάρουν. Με την ατομική ή την ομαδική ψυχοθεραπεία, οι ασθενείς είναι σε θέση να βοηθηθούν στο να καταλάβουν καλύτερα τον εαυτό τους και την νόσο από την οποία ασθενούν. Παράλληλα, βοηθούνται από τη στοχευμένη θεραπεία στο να βελτιώσουν την ικανότητά τους να επικοινωνούν με τους άλλους ανθρώπους.
Η αποτελεσματικότητα της θεραπείας εξαρτάται από το πόσο έντονα εκδηλώνεται η σχιζοφρένεια σε κάθε ασθενή. Το 25% των ασθενών αναρρώνει πλήρως, 25% βελτιώνεται μέτρια και στο 50% των ασθενών η ασθένεια εκδηλώνεται τόσο έντονα, ώστε απαιτεί ειδική περίθαλψη σε ψυχιατρική μονάδα ή ίδρυμα. Χωρίς καθόλου θεραπεία, ένα άτομο που πάσχει από σχιζοφρένεια μπορεί να αποδιοργανωθεί τόσο έντονα, ώστε να μη δύναται καν να ικανοποιήσει από μόνο του τις πιο βασικές του ανάγκες, όπως είναι η τροφή και η ένδυση! Αντίθετα με τις εντυπώσεις που ίσως παίρνουμε, μελέτες έδειξαν πως τα άτομα που πάσχουν από σχιζοφρένεια δεν εγκληματούν περισσότερο από τον υπόλοιπο πληθυσμό. Αντιθέτως, τα άτομα αυτά προτιμούν να αποσύρονται από την κοινωνική ζωή και να απομονώνονται, ενώ, ιδιαίτερα μετά από θεραπεία, οι εκρήξεις βίας είναι μάλλον σπάνιες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου