Οι Οικολόγοι Πράσινοι δεν ποντάρουν σε πράσινα άλογα

από το tvxs.gr 

Της Ιωάννας Κοντούλη

Όποιος διάβασε τα χθεσινά δημοσιεύματα περί νέων κομμάτων δεν μπορεί παρά να πείστηκε ότι το παλιό  πολιτικό σκηνικό της χώρας προσπαθεί να ανασυνταχθεί  σε βάρος της κοινωνίας που καταρρέει μέρα την μέρα.

Η προσπάθεια για  δημιουργία νέων κομμάτων, είναι φανερό ότι προκύπτει ως ανάγκη να ξεχαστούν οι ένοχοι και οι υπεύθυνοι για τη σημερινή κατάσταση της χώρας και για όσα θα επιφέρει η εφαρμογή του τρίτου μνημονίου.

Οι  πολιτικές που μας οδήγησαν μέχρις εδώ, το ΠαΣοΚ και η ΝΔ, και οι συμμαχικές δυνάμεις των «προθύμων», σήμερα και πάλι φαίνεται να προσπαθούν να συγκροτήσουν νέα σχήματα, επιχειρώντας  να παραμείνει «αναβαπτισμένο» στην πολιτική ζωή του τόπου και στην  διακυβέρνηση της χώρας το πολιτικό προσωπικό που την έφερε στην σημερινή κατάσταση. Εν δυνάμει εταίροι στη δημιουργία κυβερνητικών σχημάτων.

Αυτό το σχέδιο έχει τη σαφή υποστήριξη κύκλων του εξωτερικού (και κάποιων πράσινων) που φαίνεται να προσβλέπουν σε κυβερνητικά σχήματα ευρύτερης κοινωνικής νομιμοποίησης χωρίς όμως - σε ότι αφορά τους Οικολόγους Πράσινους-  τις ασφαλιστικές δικλείδες των αρχών και των αξιών της πολιτικής οικολογίας.

Γιατί τι πράσινο θα  έχει η όποια εκ των άνω συνένωση.

Τα μνημόνια είναι καταστροφικά για τον τόπο όπως καταστροφική ήταν και η διακυβέρνηση της χώρας πριν το μνημόνιο. Η συσσωμάτωση με δυνάμεις  που εφάρμοσαν αυτές τις πολιτικές πριν και μετά, τι  νέο ελπιδοφόρο μπορεί να σηματοδοτήσει;

Οι μόνες ελπιδοφόρες συγκλίσεις είναι οι αληθινές και ελεύθερες συγκλίσεις ευρύτερων πολιτικών δυνάμεων, ιδεολογικά αυτοτελών και κοινωνικά-προγραμματικά διαφορετικών, που αποτελούν τον πλούτο ενός πολύμορφου, αντιπροσωπευτικού, πλουραλιστικού  δημοκρατικού -και ειδικότερα αμεσοδημοκρατικού- κινήματος, και αυτές δυστυχώς υπονομεύονται συστηματικά.

Η υπονόμευση αυτή ενισχύει την πόλωση και τον δικομματισμό  που δημιουργούν  συνεχώς αγχώδεις στρατηγικές ένταξης σε διάφορα πολιτικά σχήματα - ακόμα και μέσω της δημιουργίας νέων κομμάτων μπαλαντέρ - δίχως την παραμικρή αξιολόγηση για το αν προωθούνται οι πράσινες ιδέες.

Όμως οι συγκυριακές επιλογές με στόχο την επιβίωση του πολιτικού προσωπικού των κόμματων που τις απαρτίζουν δεν μπορούν να μας εμπνεύσουν.

Οι ΟΠ στις εκλογές του Μαΐου του 2012 δεν μπήκαμε στη βουλή για λίγες ψήφους. Όμως όπως έδειξαν και οι πρόσφατες έρευνες της κοινής γνώμης, οι πράσινες ιδέες είναι ελκυστικές και οι πολίτες  όλο και περισσότερο ευαισθητοποιούνται.  Έτσι παλιά και νέα κόμματα αναζητούν ένα πράσινο ιδεολογικό επίχρισμα.

Οι ιδέες της πολιτικής οικολογίας δεν θα αποτελέσουν το ιδεολογικό άλλοθι κανενός  ιδιοτελούς πολιτικού μορφώματος που θα προωθεί "πράσινες" business.

Αντίθετα η πρόταση για την ανάγκη  κοινωνικού και περιβαλλοντικού επαναπροσδιορισμού της οικονομίας με τη δημιουργία δυναμικών τομέων κοινωνικής , αλληλέγγυας και βιώσιμης οικο-οικονομίας είναι στην αντίθετη κατεύθυνση.

Αυτός ο τομέας επικεντρώνει στον άνθρωπο, στην συλλογική εργασία, στην αυτοδιαχείριση, στην συμμετοχική δημοκρατία, στην συλλογική ιδιοκτησία, στην αποκεντρωμένη, στην κοινοτική και τοπική ανάπτυξη, στον σεβασμό και στην προστασία του περιβάλλοντος στην δίκαιη κατανομή των εισοδημάτων.

Χρειάζονται νέοι θεσμοί, νέο πολιτικό σύστημα με τους πολίτες ενεργούς και υπεύθυνους, στους μοχλούς της οικονομίας, της κοινωνίας, του πολιτισμού, της παιδείας να σχεδιάζουν από κοινού.

Στόχος να αναπτύξουμε την δικιά μας οικονομία,  μια οικονομία των πολλών,  εντάσεως εργασίας και όχι κεφαλαίου, ώστε να απορροφηθεί η ανεργία και να αξιοποιηθούν οι ανθρώπινες δυνατότητες δημιουργικά, αποδοτικά και με μέλλον.

Τις ιδέες της πολιτικής οικολογίας  θα τις προωθήσουμε με τους «απρόθυμους» να ακολουθήσουν τις παλιές συνταγές και «αεί πρόθυμους» να συνεισφέρουν στην κοινωνία παραμένοντας παρόντες όπου υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν και περιβάλλον που καταστρέφεται.

Θα είμαστε παρόντες για να διαλύσουμε τις χίμαιρες που συντηρούν τον ψεύτικο καταναλωτισμό και την οικονομική μεγέθυνση που βασίζεται στην φτωχοποίηση των ανθρώπων  και της φύσης. Παρόντες όχι μόνο ως ανάχωμα της καταστροφής αλλά για να στηρίξουμε μια συνολική πρόταση ώστε να ζήσουμε καλύτερα.

«Είμαστε λοιπόν εδώ! Παρόντες! Και «αεί πρόθυμοι».