Περιοδεία των Οικολόγων Πράσινων στο Δήμο Ελασσόνας Προτάσεις για το Λιγνίτη

 

Αντιπροσωπεία των υποψηφίων των Οικολόγων Πράσινων, αποτελούμενη από τους Κώστα Κούτσικο, Κώστα Βουρονίκο, Βασίλη Καραναστάση, Μάρια Πουρνάρα, επισκέφθηκαν την περιοχή του Δήμου Ελασσόνας. Οι υποψήφιοι επισκέφθηκαν την Τσαριτσάνη, την Ελασσόνα, την Δολίχη, το Λόφο και το Λιβάδι όπου επισκέφθηκαν το Γυναικείο Συνεταιρισμό Λιβαδίου.

Για την εξόρυξη του Λιγνίτη στη περιοχή της Ελασσόνας οι υποψήφιοι βουλευτές πιστεύουν ότι δεν πρέπει να γίνει και δήλωσαν :

Η ελληνική οικονομία ξεχωρίζει ως η πιο σπάταλη και ρυπογόνος μεταξύ των «παλιών» χωρών της Ε.Ε. Για κάθε ευρώ του ΑΕΠ μας εκπέμπουμε τα περισσότερα αέρια του θερμοκηπίου σε σχέση με αυτές. Οι αιτίες είναι γνωστές: συντριπτική κυριαρχία του λιγνίτη και του μαζούτ στην ηλεκτροπαραγωγή, κτίρια που σπαταλούν ενέργεια, ουσιαστική αποκλειστικότητα ΙΧ και φορτηγών στις μεταφορές, τιμολογιακή πολιτική που αποθαρρύνει την εξοικονόμηση.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι προτείνουν ένα σύστημα ηλεκτρισμού μηδενικών εκπομπών

Πρέπει να γίνει αναπροσανατολισμός του ενεργειακού μας μοντέλου, με άμεσες και ριζικές αλλαγές στο σύστημα ηλεκτρισμού της χώρας, τον τομέα με το συντριπτικά μεγαλύτερο μερίδιο στις εθνικές εκπομπές CO2 αλλά και με τις οικονομικότερες και τεχνικά ωριμότερες δυνατότητες υποκατάστασης των ορυκτών καυσίμων.

Μια πραγματικά φιλόδοξη ενεργειακή και κλιματική πολιτική δεν μπορεί να σημαίνει τίποτε λιγότερο από ένα σύστημα ηλεκτρισμού μηδενικών εκπομπών μέχρι το 2050. Κυρίως για λόγους συμμόρφωσης με τις νέες -αλλά όχι αρκετά αυστηρές- ευρωπαϊκές ρυθμίσεις για την ατμοσφαιρική ρύπανση, οι 22 λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ θα πρέπει να κλείνουν σταδιακά, ώστε το 2023 να λειτουργούν μόνο 4. Η κυβέρνηση όμως εξακολουθεί να μην έχει επικαιροποιημένο και τεκμηριωμένο πακέτο σεναρίων για τον μακροχρόνιο ενεργειακό σχεδιασμό της χώρας και την εξέλιξη του μίγματος καυσίμων και τεχνολογιών. Ο λιγνίτης έτσι φαίνεται πως θα είναι μαζί μας για το μεγαλύτερο μέρος και του 21ου αιώνα καθώς ξεκινά η κατασκευή της Πτολεμαΐδας V, ετοιμάζεται η Μελίττη ΙΙ, σχέδια υπάρχουν και για τον Άγιο Δημήτριο VI, ενώ νέα λιγνιτωρυχεία ετοιμάζονται να δοθούν προς εκμετάλλευση.

Επομένως, το καθοριστικότερο που χρειαζόμαστε είναι μια πλήρως μελετημένη και έγκαιρα σχεδιασμένη ολοκληρωμένη στρατηγική μετάβασης στη μετα-λιγνιτική εποχή, βασισμένη στην εξοικονόμηση ενέργειας, την προώθηση των ΑΠΕ και την παράλληλη στήριξη των κοινωνιών που εξαρτώνται μέχρι σήμερα από το λιγνίτη με αντισταθμιστικές παροχές και τέλη για τη χρηματοδότηση πράσινων αναπτυξιακών σχεδίων και τόνωση της απασχόλησης.

Χωρίς συγκεκριμένες δεσμεύσεις στο πλαίσιο ενός τέτοιου σχεδίου για τη σταδιακή αλλά δραστική μείωση του λιγνίτη στο ενεργειακό μείγμα της χώρας θα είμαστε αντίθετοι σε κάθε νέα λιγνιτική (ή λιθανθρακική) μονάδα στη χώρα. Κάθε νέα μονάδα φυσικού αερίου, ως μεταβατικού καυσίμου, θα πρέπει να εντάσσεται σε έναν τέτοιο μακροχρόνιο στρατηγικό σχεδιασμό και να είναι των υψηλότερων δυνατών προδιαγραφών απόδοσης.

Στην κατεύθυνση αυτή χρειαζόμαστε καταρχάς η κάθε τεχνολογία να επιβαρύνεται με το πραγματικό κόστος παραγωγής της και να πάψει η ευνοϊκή μεταχείριση του λιγνίτη. Αν αφήσουμε κατά μέρος την περσινή μικρή επιβάρυνση, ο λιγνίτης ουσιαστικά δεν φορολογείται, δεν συνεκτιμάται το εξωτερικό κόστος στο περιβάλλον και τη δημόσια υγεία από την καύση του ούτε το τίμημα της χρήσης ή καταστροφής των «παράπλευρων» φυσικών πόρων (νερά, εδάφη) από τα λιγνιτωρυχεία. Η ανάληψη από το κράτος των ασφαλιστικών υποχρεώσεων της ΔΕΗ προς τους εργαζόμενους της, ύψους 11 δις ευρώ, χρήματα τα οποία είχαν επενδυθεί κυρίως στο λιγνιτικό πρόγραμμα της ΔΕΗ χωρίς κόστος για τους καταναλωτές, αποτελεί μια τεράστια και σκανδαλώδη επιδότηση της κοινωνίας στο λιγνίτη.