Στην μεταπολιτευτική ιστορία μας, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ κυριάρχησαν στον πολιτικό βίο της χώρας, με την βοήθεια της διαπλοκής και του πελατειακού συστήματος. Οι περισσότερες προσπάθειες να δημιουργηθούν άλλοι κομματικοί φορείς είχαν συνήθως βραχύβια αποτελέσματα. Πολλά τα παραδείγματα, κι ένα κοινό χαρακτηριστικό: όλα είχαν προέλθει από διασπάσεις των δύο μεγάλων κομμάτων (με μια αντίστοιχη εικόνα στην αριστερά). Χωρίς πραγματικά εναλλακτική πρόταση, ήταν προσωποκεντρικά κόμματα, όσο και αυτά από τα οποία προέρχονταν, άλλωστε τις περισσότερες φορές η διαφωνία με τον "αρχηγό" ήταν που αποτελούσε και τον λόγο αποστασιοποίησης κι όταν αυτή εξέλειπε, οι άσωτοι υιοί επέστρεφαν, πάντα "για το καλό της πατρίδας και της παράταξης" και λόγω της ανάγκης " να αποκτήσει ο τόπος ισχυρή διακυβέρνηση". Το πόσο ωφέλησαν αυτές οι ισχυρές κυβερνήσεις την χώρα το γνωρίζουμε όλοι.
Αυτή η διαδικασία είχε την δική της συμβολή στο γενικότερο αδιέξοδο, στο οποίο έχουμε φτάσει σήμερα. Λειτουργώντας αποπροσανατολιστικά και εκπονώντας περιοδικά την απογοήτευση απέναντι στο πολιτικό σύστημα, τα περισσότερα μικρά κόμματα αποτέλεσαν ένα πολύτιμο εργαλείο στο να μην αλλάξει απολύτως τίποτα. Χωρίς εναλλακτική πολιτική πρόταση, οι άσφαιρες κορώνες απέναντι στον δικομματισμό, ήταν το εχέγγυο για την μακροημέρευση του.
Οι περισσότεροι θυμόμαστε άλλωστε τον Αντώνη Σαμαρά να μιλάει, επί Πολιτικής Άνοιξης, για την υπέρβαση και το ξερίζωμα του δικομματισμού. Θα τα θυμάται και ο Μάξιμος Χαρακόπουλος, που έκανε κι αυτός το πέρασμα του από τα χαρακώματα του αγώνα κατά του δικομματισμού στην Δημοκρατική Ανανέωση.
Οι περισσότεροι θυμόμαστε άλλωστε τον Αντώνη Σαμαρά να μιλάει, επί Πολιτικής Άνοιξης, για την υπέρβαση και το ξερίζωμα του δικομματισμού. Θα τα θυμάται και ο Μάξιμος Χαρακόπουλος, που έκανε κι αυτός το πέρασμα του από τα χαρακώματα του αγώνα κατά του δικομματισμού στην Δημοκρατική Ανανέωση.
Είναι προφανές ότι το ίδιο σενάριο προσπαθούν σήμερα κάποιοι να αναπαράγουν. Κάθε εβδομάδα, ένα νέο πολιτικό κόμμα γεννάται από τα σπλάχνα του παλιού. Απέλπιδες προσπάθειες ενός πολιτικού προσωπικού που έχει εξαντλήσει τον ρόλο του, να διατηρηθεί στο παιχνίδι εξουσίας. Άγγελοι όλοι του "νέου" που μυρίζει σήψη από μακρυά.
Αυτή η εικόνα θα μας κάνει λοιπόν σήμερα να συμφωνήσουμε με τον κο M. Χαρακόπουλο ως προς τούτο: τα κόμματα αυτά δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν, όμως δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα γιατί αποτελούν "σάρξ εκ της σαρκός" του χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος.
Αν, όμως, ο κύριος M. Χαρακόπουλος, τρομάζει με την ιδέα ότι η επόμενη Βουλή θα είναι ένα Jurassic Park επειδή θα αποτελείται από πολλά κόμματα, θέλουμε να τον καθησυχάσουμε. Η Βουλή είναι ήδη πάρκο δεινοσαύρων. Ήρθε, όμως, η ώρα να αλλάξει αυτό. Ήρθε η ώρα να βγουν στη σύνταξη τόσο τα παιδιά της χούντας, όσο και τα παιδιά της μεταπολίτευσης, "δεξιά" κι "αριστερά". Η χώρα χρειάζεται μια εκ βαθέων ανασύνταξη, όχι μόνο για να βγούμε από τα κοινωνικά, οικονομικά και περιβαλλοντικά αδιέξοδα των μνημονίων στο μέλλον, αλλά κυρίως, για να ξεκαθαρίσουμε τους λογαριασμούς μας με το παρελθόν.
Ελεάννα Ιωαννίδου, εκπρόσωπος τύπου των Οικολόγων Πράσινων
Κώστας Κούτσικος, συντονιστής Πολιτικής Κίνησης Λάρισας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου