Η μέχρι τώρα λογική ότι το νερό που έτυχε να περνάει δίπλα από την ιδιοκτησία μου ή βρίσκεται κάτω από αυτή μου ανήκει και μπορώ να το χρησιμοποιώ όπως εγώ νομίζω χωρίς να υπολογίζω αν έχει δικαίωμα να το χρησιμοποιεί και αυτός που βρίσκεται μετά από μένα αλλά και αυτός που θα παραδώσω την ιδιοκτησία μου, μας οδήγησε στην σημερινή κρίση του νερού. Η σημερινή κρίση του νερού αφορά την ποσότητά, την ποιότητά και και την δυνατότητα να μπορούν όλοι όσοι το χρειάζονται να έχουν πρόσβαση σ' αυτό. Το νερό του Πηνειού μπορεί και πρέπει να χρησιμοποιείται και για την αγροτική παραγωγή αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να δεχόμαστε να μην υπάρχει ένα μόνιμο σύστημα ελέγχου των νιτρικών και άλλων ουσιών, δεν θα πρέπει να δεχόμαστε να μην υπάρχει σύστημα ελέγχου για την διάθεση απορριμάτων στις όχθες του ποταμού, δεν θα πρέπει να δεχόμαστε να μην υπάρχει ένα σύστημα συγκέντρωσης των συσκευασιών των φυτοφαρμάκων. Η κρίση στη διαχείριση του νερού που προέρχεται από την χρήση των αποστραγγιστικών καναλιών ως αρδευτικών, τα αρδευτικά κανάλια δεν είναι στεγανά, τα αρδευτικά έργα γίνονται αποσπασματικά χωρίς ένα πανθεσσαλικό σχεδιασμό, δεν υπάρχει δυνατότητα αποθήκευσης του μεγαλύτερου ποσοστού των χειμερινών υδάτων, από την μη οικονομική αποτίμηση των έργων (Για την Κάρλα που βρίσκεται κοντά στην ολοκλήρωσή της δεν γνωρίζουμε το κόστος ανά κυβικό), εκπόνηση ευρωπαϊκών προγραμμάτων για την ρύπανση του νερού χωρίς όμως μετά να έχουμε μετρήσεις αν μειώθηκαν οι ρύποι, από την προσκόλληση σε μεγαλοϊδεατισμούς χωρίς μέλλον (Αχελώος) που δεν μας άφησαν να λύσουμε απλά προβλήματα διαχείρισης του νερού. Αυτή η κρίση στη διαχείριση του νερού έχει σημαντική επιρροή στη κρίση που έχουν σήμερα οι τοπικές αγροτικές οικονομίες γιατί επηρεάζει την ποσότητα την ποιότητα αλλά και το κόστος του νερού.
Επικαλούμενοι λοιπόν, την ανάγκη οικολογικής φρόνησης ζητούμε:
Να προχωρήσει αποφασιστικά ένα πλήρες σχέδιο για την απορρύπανση των υδάτων στη ΠΕ Λάρισας.
Να ελεγχθούν πραγματικά οι απορρίψεις αποβλήτων στερεών και υγρών σε υδάτινα σώματα.
Να ελέγχονται μόνιμα τα υδάτινα σώματα για ρύπους.
Να μην αποτελέσουν τα διαχειριστικά σχέδια που υλοποιούνται «δούρειο ίππο» για ακόμη περισσότερα αχρείαστα τεχνικά έργα.
Η διαχείριση των υδάτινων πόρων είναι η ρύθμιση της ζήτησης σε σχέση με την προσφορά. Κι η προσφορά δεν αποτιμάται πλέον με την ποσότητα αλλά με την ποιότητα, δηλαδή τη συνολική κατάσταση του υδάτινου πόρου. Μόνον με αυτό τον τρόπο η διαχείριση μπορεί να γίνει αειφορική. Προσδοκούμε, λοιπόν, σε θεσμικά μέτρα και εργαλεία, όπως και στην απαραίτητη πολιτική βούληση προκειμένου αυτά να υλοποιηθούν, αναμένουμε η διαβούλευση να γίνει ουσιαστική και να μην παραμείνει μια επιβεβλημένη «τυπική διαδικασία». Γιατί αν δεν πεισθούν οι χρήστες του νερού για την αναγκαιότητα τους, τα μέτρα θα μείνουν μόνο στα σχέδια.
Τέλος, με δεδομένη την διεθνή αποτυχία τέτοιων σχεδίων, υψώνουμε τη φωνή μας ενάντια σε κάθε ιδιωτικοποίηση πηγών και δικτύων διανομής πόσιμου νερού.
Από την απόλαυση ποιοτικού και ασφαλούς πόσιμου νερού δεν μπορεί να αποκλειστεί κανείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου