Διακήρυξη για ενότητα στο Συνέδριο της Λαμίας

Βαδίζοντας προς το συνέδριο της Λαμίας, όλοι εμείς, τα μέλη των Οικολόγων Πράσινων, τα οποία οικοδομούμε τον κορμό των δυνάμεών του στη περιφέρεια, στις γειτονιές, στα κινήματα πολιτών κι αλλού, νιώθουμε την ανάγκη να βροντοφωνάξουμε υπέρ της ενότητας του κόμματος και να αποσαφηνίσουμε το πολιτικό μας στίγμα.

Παρά το αποθαρρυντικό εκλογικό αποτέλεσμα στις εκλογές του 2012, πιστεύουμε πως στο μέλλον τα ζητήματα που θα απασχολούν την κοινωνία μας θα έχουν να κάνουν με την παραγωγική και οικολογική ανασυγκρότηση. Αυτό σημαίνει ότι θα γίνει σύντομα σαφές ότι η πολιτική μας πρόταση ξεπερνά το δίπολο “μνημόνιο – αντιμνημόνιο”, γεγονός που θα απελευθερώσει και τις δυνατότητες πολιτικής μας παρέμβασης.

Για την θετική έκβαση των πεποιθήσεών μας λέμε ένα μεγάλο ΝΑΙ στην ενότητά μας. Δεν μας περισσεύει κανένας πράσινος αγωνιστής ή αγωνίστρια. Τούτο το συνέδριο ας μην γίνει μια αρένα για ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Είναι η ώρα της ανάληψης από τον καθένα μας της ευθύνης που του αναλογεί, στηρίζοντας το κοινό μας σπίτι και προστατεύοντας την ενότητα των Οικολόγων Πράσινων.

Με την μαζική μας συμμετοχή στο Συνέδριο της Λαμίας, εμείς τα απλά μέλη του κόμματος, μπορούμε να πετύχουμε να ακουστεί δυνατά η φωνή μας και να ματαιώσουμε τους σχεδιασμούς για μοναχικές ή ξεχωριστές πορείες ή πολιτικές εξοντώσεις των «αντιπάλων». Ας χαράξουμε την πράσινη στρατηγική για τα επόμενα χρόνια, αφουγκραζόμενοι την κοινωνία και όχι ως ένα άθροισμα προσωπικών στρατηγικών.

Από το συνέδριο της Λαμίας ας βγούμε πιο ενωμένοι, πιο ώριμοι και πιο ανοιχτοί. Ας αναδείξουμε τον διαφορετικό, συνθετικό, πράσινο τρόπο που έχουμε για να διευθετούμε τις πολιτικές μας αποκλίσεις, τις προσωπικές μας πικρίες, την συλλογική μας αποτυχία.

Από το συνέδριο της Λαμίας θέλουμε να βγούμε με ξεκάθαρο πολιτικό στίγμα στα μείζονα διλήμματα που ταλανίζουν την πολιτική μας παρέμβαση. Και θέλουμε να το κάνουμε με τρόπο όπου η πλειοψηφία να μπορεί να σχεδιάζει την πορεία του κόμματος, αλλά και η μειοψηφία να διαθέτει την πολιτική δυνατότητα να εκφράζει τις διαφωνίες της και τις αποχρώσεις της, συμμετέχοντας στην κοινή μας πορεία. Ενότητα του κόμματος δεν σημαίνει «κουκούλωμα» της πολιτικής συζήτησης, κάθε άλλο.

Να απαντήσουμε λοιπόν στην Λαμία:

Θεωρούμε πως η ένταξη της χώρας στην ευρωζώνη ήταν στρατηγική επιλογή που δεν επιδέχεται άλλο «σχέδιο Β’»; Ή αντιθέτως επιζητούμε μια εθνική πορεία αντιμετώπισης της κρίσης, προασπίζουμε τους θεσμούς του έθνους-κράτους και συζητούμε την επιστροφή στην δραχμή;

Είμαστε κόμμα που επιζητούμε την σύνθεση και την συνεργασία και αναλαμβάνουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν από την θέληση του λαού, συμπεριλαμβανομένων των κυβερνητικών ευθυνών, ή παραμένουμε μετέωροι σαν «ανοικτό παράθυρο σε σκοτεινό δωμάτιο» αναμένοντας την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών;

Κρίνουμε τις συμμαχίες μας στη βάση των προγραμματικών θέσεων ή καθοριζόμαστε από τις ιδεολογικές μας συνάφειες με την αριστερά;

Θεωρούμε αναγκαία την ύπαρξη ενός «πράσινου» πόλου που δεν είναι «ούτε δεξιά ή αριστερά» ή προσχωρούμε στην θεωρία των «δύο οχθών», ευρισκόμενοι έξαφνα στην ίδια όχθη με τον ΣΥΡΙΖΑ;

Θέλουμε βαθιές μεταρρυθμίσεις και αλλαγές σε όλες τις πτυχές της Μεταπολίτευσης, ή ζητάμε την «παλινόρθωση» των συντεχνιών -και των προνομίων της; Είμαστε κόμμα της ρήξης με το σύστημα ή της μεταπολιτευτικής νοσταλγίας;

Σε αυτά τα ζητήματα πρέπει να απαντήσουμε με τόλμη και σαφήνεια με πειθώ και διάλογο. Αρνούμενοι σε κάθε περίπτωση τις μεσοβέζικες διατυπώσεις, τις αμφιλεγόμενες αποσιωπήσεις, τα ναι-μεν αλλά, τις «σούπες» που χορταίνουν μόνον όσους κινούνται στο κομματικό μικρόκοσμο και χάνουν από την θωριά τους την κοινωνία.

Θεωρούμε πως το συνέδριο της Λαμίας οφείλει να γυρίσει σελίδα και στην κομματική ζωή. Όλα τα κομματικά στελέχη που έπαιξαν κορυφαίους ρόλους στην κομματική πορεία το τελευταίο διάστημα, με όλα τα θετικά και τα αρνητικά της και που αναμείχθηκαν ιδιαίτερα στις εσωκομματικές τριβές έχουν την ευθύνη να κάνουν ένα βήμα πίσω. Να αφήσουν χώρο σε νεότερα μέλη από όλες τις πολιτικές απόψεις, που μπορούν να συνδιαλέγονται με την κοινωνία και μεταξύ τους σε αρμονικό κλίμα, με διάθεση συνεννόησης, χωρίς να σκιάζονται οι διαπροσωπικές και πολιτικές τους σχέσεις από τα φαντάσματα των συσσωρευμένων δεκαετιών και των αλλεπάλληλων πολιτικών ματαιώσεων. Ασφαλώς, έχουμε όλοι ρόλο στους Οικολόγους Πράσινους και περισσότερο εκείνοι που εξακολουθούν να είναι η φωνή μας προς την κοινωνία. Αλλά το κόμμα χρειάζεται τώρα ηρεμία, συνεννόηση, αίσθηση αλληλεγγύης και το κέφι που τείνει να εκλείψει, το οποίο μόνο η νέα γενιά κομματικών στελεχών μπορεί να το προσφέρει.